Tak cię straciłam recenzja

“Tak cię straciłam” to debiutancki thriller Jenny Blackhurst, i jak na debiut muszę przyznać, całkiem niezły. Nie rewelacyjny, nie arcydzieło, ale przyzwoicie napisana historia.

Zaintrygował Was początek? Muszę przyznać, że mnie owszem. Emma, po trzech latach wychodzi ze szpitala psychiatrycznego. Nie pamięta momentu zabójstwa swojego synka. Wie tylko, że to zrobiła, przecież wszyscy tak twierdzą. Lekarze, policja, rodzina. Musi żyć z tą świadomością do końca swojego dni. A może jednak nie?

To opowieść o walce matki, która kocha swoje dziecko, to historia trudnej miłości, przyjaźni i tajemnic przeszłości, krok po kroku wychodzące na światło dzienne. Nie jest to historia idealna, główna bohaterka może drażnić swoją infantylnością, mnie nie raz denerwowała. Ale z drugiej strony, któż z nas jest idealny? Kto wie, jak my zachowalibyśmy się będąc w takiej sytuacji? Czy dalibyśmy radę stanąć do walki przeciwko całemu światu? Czy w imię dziecka przeciwstawilibyśmy się swojej naturze, przekroczylibyśmy granice strachu? Na pewno wszyscy powiedzieliby OCZYWIŚCIE! CO ZA PYTANIE! PRZECIEŻ TO MOJE DZIECKO. Ale tak naprawdę nikt nie wie do czego jest zdolny dopóki nie znajdzie się w traumatycznej sytuacji.

Autorka poruszyła ważną kwestię. Depresja poporodowa to koszmar, który dotyka wiele matek. Z posłowia Jenny Blackhurst wynika, że ona sama była jedną z ofiar tej choroby. Cztery tygodnie po porodzie otrzymała wymówienie z pracy. Czuła się jakby straciła resztki swojej tożsamości. Określał ją tylko syn. „Zasadniczym tematem tej książki jest to, za kogo Susan dawniej się uważała i jak jeden czyn zaburzył jej poczucie siebie i skłonił ją do określenia własnego ja na nowo. Kim jesteś? Jak dobrze się znasz?”

Książkę czyta się płynnie. Pomimo pewnych wad, uważam ją za całkiem dobrą lekturę.