Droga do Achtoty recenzja

Udało mi się powrócić do rodziny Niziołków z ulicy Pamiątkowej w drugim tomie. Tu już opisywany czas sie zawęził i tak jak w poprzednim zajmował dziesiątki lat, gdzie poznawaliśmy poszczególnych członków rodziny tak tu zamykamy się w dziewięciu miesiącach skupiając się na dwójce dzieci Roberta i Róży a chodzi o Elanor i Jana. Oczywiście zaglądamy też do innych i dowiadujemy się co tamsłychać, jakie nowe decyzje podjeli i czy były one słuszne ale jak to w życiu raz na wozie raz pod wozem.
W domu Niziołków pojawia się syn Brendana (przyjaciela z Walii) który nieoczekiwanie prosi o rękę ich najmłodszej córki. Wygląda na to, że podczas jej wizyty za granicą oboje zbliżyli sie do siebie. Jak łatwo się domyśleć rodzice nie mają nic przeciwko, w końcu to prawie jak rodzina.
Ksiądz Jan zwany Peregrynem, radzi sobie na swojej parafii coraz lepiej. Dogaduje się z przęłożonym księdzem Tadeuszem i z prafianami a to bardzo dla niego ważne. Dostaje też prace w szkole gdzie wykłada głownie matematykę, polski i angielski a mniej religię ale na to też znajduje czas. Zachęca młodzież do przeżywania życia z Bogiem i udaje mu sie organizowac dla nich wyjazdy. Czy jednak wszystkim sie to podoba? Nie do końca... bycie za dobrym przynosi czasem odwrotny skutek.
Do tego przyjaciel Jana ma niemałe kłopoty rodzinne, jego żona uległa wypadkowi i doszło do wcześniejszego rozwiązania ciązy. Jego zona i córeczka walczą o każdy dzień i potrzebują opieki i tu ponownie pojawiają się Robert i Róża którzy traktują ich jak swoje dzieci i zapewniają dach nad głową i odpowiednią opiekę.
To moje drugie spotkanie z tą rodzinką i całe szczęscie nie ostatnie. Bardzo polubiłam całą "familię", z nowymi członkami również. Super że ten tom skupił się na mniejszej liczbie osób i pokazał nam ich historię. Oczywiście mamy znowu sporo nawiązń do ulubionych książek Niziołków i cytatów które sypią się w każdym rozdziale. A propos rozdziałów podoba mi się że mają zawsze jakieś fajne tytułu nawiązujące do treści. Miło było powrócić do Poznania i ponownie zatopić się w tej rodzinnej atmosferze.