November 9 recenzja

 9 listopada wypada druga rocznica pożaru, w którym osiemnastoletnia Fallon omal nie zginęła. Tego dnia spotyka początkującego pisarza Bena. Po spędzeniu kilku wspaniałych godzin razem postanawiają, że co roku będą się spotykać tego samego dnia. Tylko i wyłącznie tego dnia, w inne nie utrzymują ze sobą żadnego kontaktu.
Sam pomysł na książkę jest już interesujący. Byłabym nawet w stanie uwierzyć, że taka historia może się wydarzyć. Ale na pomyśle się skończyło. Za nic mi się nie spodobało poprowadzenie fabuły. Czasem czułam aż zniesmaczenie. Musiałam przerywać, żeby na spokojnie pomyśleć o tym, co tam się dzieje. Co kierowało autorką. Ale dobra, byłam w stanie to jeszcze przeżyć i czytałam dalej. Ale zwrot akcji na temat pożaru przelał czarę goryczy. Tego już nie mogłam znieść. Przez to „November 9” stała się dla mnie totalną bajką.
Dobra, koniec narzekania. Teraz czas na plusy. Są nim zdecydowanie bohaterowie, którzy mogliby istnieć w prawdziwym świecie. Są oni realni do szpiku kości, popełniają głupie błędy. Każdy z nich boryka się ze swoimi problemami. Bardzo podobało mi się też obserwowanie, jak się oni zmieniają na przestrzeni tych lat. Duży plus dla autorki za pokazanie tego, że osoba z bliznami też jest piękna. Coś jeszcze? To, że mimo swoich minusów książka niesamowicie wciąga. Sama przeczytałam ją w dwa dni, co jak na mnie i romans to rekord. Na plus można też zaliczyć niebanalne zakończenie.
Czyli podsumowując – polecam osobom lubiącym powieści romantyczne i potrafiącym przymknąć oko na parę spraw.