Pszczoła i nocny motyl recenzja

Czytałyście kiedyś romantasy osadzone w plemiennym klimacie?

🕸️ UTRATA PAMIĘCI - akcja rozpoczyna się w momencie, gdy plemię Nhil odnajduje Nieznajomą - dziewczynę, która kompletnie niczego nie pamięta, nawet swojego imienia. Zabierają ją do swojej osady, nie wiedząc, że niedaleko znajduje się Nieznajomy - chłopak, który również utracił pamięć. Przez niemal całą książkę oboje starają się odzyskać swoje wspomnienia i mają nadzieję, że obecność siebie nawzajem im w tym pomoże.

💞 PRZEZNACZENI KOCHANKOWIE - od początku wiadomo, że nieznajomi dzielili wspólną przeszłość. Ciągnie ich ku sobie, choć sami nie wiedzą czemu, a tajemnicze znamiona na ich udach krwawią lub pieką, gdy są w swoim pobliżu. Przebłyski wspomnień insynuują, że byli jakoś ze sobą związani, a żywioł ognia przemawia do Nieznajomej i plemiennego szamana, ostrzegając ich przed nadchodzącym niebezpieczeństwem.

🏜️ PLEMIENNE TRADYCJE - bardzo spodobał mi się klimat tego romantasy, ponieważ akcja toczy się w plemiennej osadzie. Autorka opisuje przeróżne rytuały, hierarchię, sposoby leczenia, zbierania żywności czy wspólnych posiłków przy ognisku. Klimat książki jest naprawdę unikatowy, bo raczej ciężko spotkać romantasy osadzone w takim świecie.

Wiecie, co jednak nie zagrało w tej historii? Jej długość. Książka liczy sobie około 800 stron, a tak naprawdę akcja mogłaby być zamknięta w 350 stronach. Autorka opisywała wszystko tak szczegółowo, że aż nudno. Niekiedy przerzucałam całe strony, bo nie chciało mi się czytać 20 stron opisujących jeden rytuał. To nie jest do końca normalne, by główny bohater przypominał sobie swoje imię po 400 stronach.

Styl mówienia bohaterów z kolei nie pasował do plemiennego klimatu. Osada była prymitywna, ludzie chodzili ubrani w skóry, a rozmowy pomiędzy nimi były momentami wyjęte z XIX-wiecznych dramatów i romansów. Nie chodzi mi teraz o to, żeby bohaterowie mówili "Kali jeść, Kali pić", ale autorka trochę przesadziła z metaforami typu "jego pocałunek smakował jak miód i gwiazdy".

Pomysł na fabułę miał potencjał, akcja mogła być naprawdę ciekawa, ale autorka opisała ją po prostu zbyt nudno i szczegółowo.

[współpraca reklamowa z Wydawnictwem Papierowe Serca]