Śpiący przebudzony recenzja

Jak wyobrażacie sobie społeczeństwo przyszłości?
Jak myślicie, czy to co dzieje się teraz spowoduje, że nasze wnuki, a może już dzieci będą żyć w świecie, gdzie społeczeństwa będą się od siebie izolować i będą podporządkowane ówczesnej władzy niczym bezwolne "żywe maszyny"?
Bo to, że już zaczyna się tak dziać, chyba każdy z Nas widzi...

Herbert George Wells, jeden z pionierów gatunku science fiction w swoich powieściach bardzo często przedstawia swoje antyutopijne wizje, i trzeba mu przyznać, że na spełnienie się części z nich wcale nie trzeba było długo czekać.

Powieść "Śpiący przebudzony" choć nie jest wymieniana wśród tych dzieł, dzięki którym Wells wszedł do kanonu gatunku, to mnie ona spodobała się najbardziej z wszystkich tych, które przeczytałam do tej pory. Dostrzegam w niej sporo podobieństw do dzisiejszej rzeczywistości.

Wells książkę tę napisał w 1899 roku, my żyjemy 122 lata później i już od jakiegoś czasu obserwujemy kult pracy i pieniądza, co więcej sami go praktykujemy, gdy tymczasem Autor optymistycznie dawał Nam jeszcze ok. 80 lat.
Co więcej, Wells przedstawia wizję XXII wieku, w której człowiek odsuwa się od przyrody, by całkowicie zamknąć się z "zabetonowanych" miastach, w których w fabrycznych oparach tętni życie. Człowiek jako jednostka nie ma żadnego znaczenia, musi podporządkować się masom i pracować, gdy tego nie robi, umiera z głodu. Społeczeństwo jest widocznie podzielone na tych, co tyrają w fabrykach i na tych, co się bawią, a to przypomina jego wizję społeczeństwa z "Wehikułu czasu".

Do takiego społeczeństwa, do takich czasów po 203 latach śpiączki w wyniku przedawkowania leków na sen trafia Graham, główny bohater tej przyprawiającej o gęsią skórkę historii. Budzi się w kompletnie odmienionym Londynie, a dzięki przypadkowi w postaci spadków po rodzinie i przyjaciółce, które dzięki zarządowi powierniczemu przez te 200 lat urosły horrendalnie, staje się najbogatszym człowiekiem na świecie.
Z jednej strony spełniają się jego marzenia o bogactwie, ale to, co zastaje wcale mu się nie podoba, wręcz nie może się z tym pogodzić, szczególnie, że jego pieniądze posłużyły innym do zbudowania mało kuszącej rzeczywistości.

Polecam Wam rewelacyjną komedię Woody'ego Allena "Śpioch", gdzie Aktor czerpie między innymi z tej powieści tworząc doskonałą parodię gatunku.