Praca pt. jest próbą ukazania jednego z rzadziej wspominanych aspektów obozowego życia. Omawia ona działalność kulturalną więźniów w największym niemieckim obozie koncentracyjnym na ziemiach polskich, gdzie wydawałoby się, że nie było okoliczności do wytworzenia jakichkolwiek form życia kulturalnego. Władze obozowe przez stworzenie nieludzkich warunków życia więźniom zrobiły wiele, aby zabić w nich poczucie indywidualności, człowieczeństwa i godności. Udział w życiu kulturalnym był formą walki i sprzeciwu przeciwko takiej polityce. W książce można znaleźć informacje m. in. na temat czytelnictwa, opowiadań, recytacji oraz działającej na terenie obozu orkiestry, muzeum czy zespołów wokalnych. Praca ta skłania do refleksji nad uniwersalnym pytaniem: czym jest człowiek?