Opinia na temat książki Zulejka otwiera oczy

Guzel Jachina "Zulejka otwiera oczy", przełożył Henryk Chłystowski,

Kiedy kilka miesięcy temu zachwycona kończyłam czytać "Dzieci Wołgi" najnowszą wydaną u nas powieść autorki (trafiła zresztą do mojej zeszłorocznej topki). Wtedy w ogóle nie znałam Zulejki, nie sadziłam również , że za jakiś czas sięgnę i po nią. A jednak pozytywny odzew osób, które już ją znały był na tyle silny, że w końcu przyniosłam sobie książkę z biblioteki .... i przepadłam. Praktycznie od pierwszego akapitu wkroczyłam do świata Zulejki, miejsca niezwykle samotnego, skromnego, wypełnionego posłuszeństwem mężowi i opieką nad znienawidzoną synową.

Nie potrafię zdecydować czy bardziej poruszył mnie straszliwy los przeklętej przez teściową Zulejki, której wspaniałomyślnie darowano życie, jednocześnie gnając wraz z innymi rozkułaczanymi przez radziecką władzę na daleką Syberię, czy też tragicznie przewrotna historia oprawcy jej znienawidzonego męża Ignatowa – przemierzającego sowiety komendanta transportu przepędzonych i zesłanych do nowego życia uznanych przez państwo za szczególnie niebezpieczne jednostek. A może w ogóle jeszcze dzieje innej drugoplanowej postaci jak choćby profesora Wolfa Karłowicza Liebe?

Ta niezwykle sugestywnie przedstawiona historia udręczenia jednostki, pozbawienia jej posiadania czegokolwiek, odarcia z godności i zmuszenia do balansowania na granicy życia i śmierci pokazuje, że nawet w krytycznej dla siebie sytuacji człowiek trzymać się będzie życia. Tym bardziej, jeśli ma dla kogo żyć.