Opinia na temat książki Zły człowiek

Spowiedź gangstera. Powieść o tym, jak grupa zwykłych nastolatków zamieniła się w groźnych przestępców oraz o tym, co to znaczy być BARDZO złym człowiekiem. Sześciu bohaterów i sześć różnych wcieleń najczystszego zła. Nie dziwię się, że spowiednikowi naczelnego gangstera - Mutanta, od wysłuchiwania barwnych i bezemocjonalnych opowieści o okrucieństwach, makabrycznych zbrodniach, zabijaniu bez powodu - robiło się niedobrze. Mnie też.
Dumniejsza byłabym z siebie, gdybym książkę odłożyła, bo po co mi takie emocje i obcowanie z okrucieństwem? Ale się nie dało, bo to wprawdzie makabryczna historia o złym człowieku, ale dobrze napisana. Gangsterom życzyłam wszystkiego najgorszego, żeby ich w końcu ktoś dopadł lub żeby się sami nawzajem wykończyli. Ale takiego zakończenia, jakie zafundował autor się nie spodziewałam.
Przymykam oko na fabularne niedostatki i niewiarygodności, na operatywnych nastolatków, którzy dali radę mafiosom, mieli wiedzę ekonomiczną że ho-ho (!) i którym wszystko szło jak po maśle.
W tle Częstochowa i Polska sprzed kilku dekad. Pamiętacie pierwsze komórki, luksusowe auta, czy ciuchy kupowane w butikach? Wspomnienie tamtych lat to jedyne momenty oddechu w książce, która jest tak przesiąknięta złem, jak jej bohaterowie.

To moja czwarta książka Adriana Bednarka, w każdej motorem napędzającym jest zło, bez żadnego znieczulenia. Odnoszę wrażenie, że ono fascynuje autora i stąd jego duże nagromadzenie w powieściach.
Dziwię się sobie, ale podobają mi się te makabryczne powieści, tyle że po każdej muszę odpocząć. Czytelniczy limit zła na najbliższe pół roku wyczerpany.