Zjadaczka Grzechów

Znacie ten moment kiedy odkładacie skończoną książkę, chcecie o niej napisać, polecić ją (lub nie) i zaczynacie czytać o autorce, która okazuje się debiutantką? Otwieracie szeroko oczy, niedowierzając bo książka jest tak dobrze napisana, że aż dziw?
Tak jest w tym przypadku. W życiu nie powiedziałabym, że to debiut. Mimo, iż chciałabym aby była dłuższa, to powiem szczerze, że jest genialna. Mroczna, wręcz brudna, ale niesamowicie wciągająca. Faktycznie można porównać ją do mieszanki Alicji w krainie czarów i opowieści podręcznej. Jeśli to Was nie przekonuje, to powiem tak: żałować będziecie, jeśli nie sięgniecie, a ktoś Wam puści spojler!
FENOMENALNA!

Moją uwagę zwrócił tytuł książki, później okładka, a że rzadko czytam opisy pomyślałam sobie, nie wiem czemu, że może to być jakaś fantastyka, może młodzieżówka, kto to wie. Jednak wzięłam się za lekturę bez większych oczekiwań i jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że to zupełnie inny gatunek niż myślałam. Pierwsze wrażenie, bardzo dobre. XVI wieczna Anglia, nawiązania do postaci historycznych i brudny, duszny klimat tamtych czasów - bardzo na plus. Nawet nie spodziewałam się, że trafię na epokę, którą lubię.

"Zjadaczka grzechów chodzi wśród nas. Nikt jej nie widzi. Nikt jej nie słyszy".

Na samym początku poznajemy May, która zostaje skazana na bycie Zjadaczką Grzechów, a jest to dożywotni "zawód", więc zapowiada się nieciekawie. Życie młodej dziewczynki zmienia się diametralnie i to tylko z powodu głupiej kradzieży, której się dopuściła. Zjadaczka nie może się odzywać z wyjątkiem dwóch sytuacji - kiedy idzie wysłuchać wyznania grzechów umierających i kiedy idzie spożyć "ostatnią wieczerzę". W tych dwóch przypadkach może jednak odmówić tylko swoją wyuczoną regułkę, nic więcej. W książce mamy ukazane głównie smutne życie na marginesie społecznym, bez bliskich i ze śmiercią na karku. Lektura jest ciężka, przytłaczająca, a z drugiej strony bardzo lekko się ją czyta.

"Dzięki takiemu Zjadaniu grzechy naszego ciała stają się jej grzechami, Panu niech będą dzięki. Twoja matka poleci prosto do nieba".

Fakty historyczne, światopoglą...

Zjadaczka grzechów?
Pogłębiłam ten temat i zaskoczyło mnie to, że takie osoby prawdopodobnie istniały naprawdę o.o Trochę to dla mnie dziwne, ale patrząc na to, jakie postacie kiedyś rzekomo istniały, jestem w stanie w to choć trochę uwierzyć.

"Zjadaczka grzechów" jak na debiut jest naprawdę dobrą książką. Fabuła jest bardzo oryginalna, ponieważ nigdy wcześniej nie spotkałam się z podobną. Być może ktoś gdzieś już czytała coś podobnego, ale mnie się nie zdarzyło. Autorka zabrała mnie w bardzo ciekawy, pełen mroku świat, w którym podczas czytania towarzyszyło mi dziwne uczucie niepewności i czułam ciarki na całym ciele.
Jednym słowem ta historia ma w sobie to "coś", coś co wciąga i nie pozwala na odłożenie lektury, która zapada głęboko w pamięci. Myślę, że miłośnicy gatunku będą naprawdę zadowoleni.

Czy książka, która jest mroczna, zagmatwana, w sumie ponura i w której ostatnią stronę wita się z westchnieniem ulgi może się podobać? Może, bo nieustannie szukam ( chyba jak wszyscy ) wyjątkowych fabuł i niebanalnych historii.
W powieści autorka opowiada dzieje 14 letniej sieroty May Owens, która za drobne przewinienie zostaje zmuszona do przyjęcia dożywotnio roli zjadaczki grzechów. Wiąże się to z wzięciem na siebie grzechów wyznanych przez umierających ludzi. Ależ psychiczne obciążenie! Żeby jednak grzechy opuściły konającego, oczyściły jego duszę i przeszły na zjadaczkę - musi ona rytualnie na trumnie grzesznika spożyć odpowiadające przewinieniom pokarmy.
Pełnienie tej ważnej społecznie funkcji nie wiąże się jednak z szacunkiem, czy wdzięcznością, zjadaczka jest uważana za nieczystą, narażona na izolację, ostracyzm i niewiarygodną samotność.
Ale May się nie załamuje i nie poddaje, stara się za to odzyskać panowanie nad własnym życiem. Lubię powieści o mocnych kobietach, a May jeszcze dodatkowo daje się lubić.
Wszystko to rozgrywa się w społeczno - politycznych realiach XVI wiecznej Anglii ( choć autorka we wstępie uprzedza, że powieść to tylko historyczna fikcja ). Razem z bohaterami przemierzam mroczne średniowieczne uliczki, pełne nędzy, brudu, smrodu, żebraków, złodziei i wyrzutków. Odwiedzam mieszczańskie domy, rzemieślnicze zakłady, gospody, przekupki na targu, poznaję przepych królewskiego dworu i okrucieństwa rozgrywające się w pałacowych podzi...

Opowieść o 14 letniej May Owens, która jako karę za kradzież chleba zostaje skazana na bycie Zjadaczką grzechów. Do końca życia zostaje przeklęta, by pokutować za grzechy innych ludzi,a oni mogli iść do nieba i żyć wiecznie.

Bardzo zainteresował mnie opis z tyłu książki. Nigdy nie słyszałam o takim wierzeniu zjadania grzechów i byłam ciekawa jak Autorka się do tego odniesie.

May - praczka, zwykła można powiedzieć że troszkę głupiutka dziewczyna, która postrzega świat bardzo prosto i czarno biało. Jednak z czasem upływającym w książce, przekształca się w mądrą, i dostrzegająca rzeczy, których inni nie dostrzegają, co pomaga jej rozwiązać sprawę dzieciobójstwa na dworze królewskim. A musi to zrobić sama, do nikogo nie może się odezwać (prócz chwili gdy może wysłuchać grzechy), do nikogo nie może się zbliżyć, każdy ja odrzuca, a ona po śmierci ojca bardzo pragnie kontaktu z drugą osobą. Bohaterka w końcu pięknie nam rozkwita co widzimy pomału bo Autorka pięknie dawkuje nam ten proces pełen emocji.

Akcja i cała opowieść fajnie się składają jedno w drugie przez co czyta się szybko. Sama fabuła wciąga nas że strony na stronę. Do tego ciekawe smaczki jak opisanie jakie smakołyki są odzwierciedleniem danego grzechu (granat, czary, chleb to grzech pierworodny, serce świni za morderstwo, por za kłamstwo itd).
Historia o moralności i postrzeganiu swoich grzechów. O dobru i złu, ale też o poszukiwaniu własnego ja kiedy ...

Dla mnie świetnie przemyślana i ciekawie dopracowana historia. Popchnęła mnie nawet do zbadania historii "fachu" Zjadaczek Grzechów.

Główna bohaterka to nastoletnia dziewczyna, którą nieczuły sędzia skazuje na potępienie i odrzucenie przez społeczeństwo poprzez naznaczenie na Zjadaczkę Grzechów. Jakby tego było mało, podczas wykonywania swego "zawodu", May wplątuje się w dworską intrygę i jej życiu zaczyna zagrażać niebezpieczeństwo.
Powieść nie jest krwawa, akcja nie zaskakuje zawiłością, jednak autorka wprowadza czytelnika w taki klimat, że nie sposób pozostać obojętnym na tę pozycję.