Zasada numer pięć

Obok książki, z jakim motywem literackim nie możecie przejść obojętnie?

U mnie jest to zdecydowanie wątek sportowy! Dlatego nie musiałam zastanawiać się zbyt długo, aby sięgnąć po "Zasadę numer pięć" autorstwa J.Wilder!

Książka opowiada historię Sidney King i Jaxa Rydera.

Ona jest bardzo ambitną młodą kobietą, która marzy o karierze w polityce, natomiast on jest utalentowanym i rozchwytywanym hokeistą. Ich losy splotły się ze sobą na jednej ze studenckich imprez. Chociaż oboje wpadli sobie w oko, niedane im było przenieść znajomości na wyższy poziom. Dlaczego? Wszystko przez zasady, które Sidney ustaliła, jeżeli chodzi o kontakty z płcią przeciwną. Po pierwsze — żadnego całowania, po drugie — żadnych randek, tylko przygody na jedną noc, po trzecie — żadnej wymiany numerów telefonów, po czwarte — żadnych hokeistów i po piąte — żadnego zakochiwania się. Czy Sidney uda się wytrwać w swoich postanowieniach?

Jedno jest pewne. Jax zrobi wszystko, aby panna King dała mu szansę. Czy mu się to uda? Czy Sidney i Jax mają szansę stworzyć coś trwałego, szczególnie że koniec studiów zbliża się wielkimi krokami? Co wydarzy się, gdy Ryder pozna ojca dziewczyny, która skradła mu serce? Po odpowiedzi na te pytania odsyłam Was do lektury.

Muszę przyznać, że dość dobrze bawiłam się podczas czytania tej historii. Książki, w których przynajmniej jedna z postaci jest powiązana ze sportem, zawsze są bliskie mojemu sercu, chociażby dlatego, że sama o...

„Zasada numer pięć” to całkiem przyjemna historia, w której świat sportu łączy się z tym uniwersyteckim. Główna bohaterka ma gotowy plan na zycie: chce zostać politykiem. Dąży do tego za wszelką cenę, nawet ustala sobie pięć zasad, które mają to ułatwić, bo wykluczają związki i miłość. Mają również inne zadanie: przypominają, ze dla sportowca nie ma ważniejszej rzeczy niż jego kariera.

Bawiłam się naprawdę nieźle, choć obyło się bez zachwytów, a szkoda. Wiele mi się podobało, choćby romans między bohaterami. Miałam wrażenie, że to głównie Sindey strofowała zapędy głównego bohatera, a on niestrudzenie starał się łamać narzucone przez dziewczynę zasady, kombinował jak się da. Główny bohater z wierzchu był typowym sportowcem nie reprezentującym sobą żadnych wartościowych zasad, ale z biegiem stron zdecydowanie zyskiwał. Autorka wykreowała go na dobrego, młodego mężczyznę, który nieustannie naskakiwał koło kobiety, która głęboko zakorzeniła się w jego codzienności. Liczne namiętne sceny nie przyćmiły całości. Musze przyznać, ze szanowałam główną bohaterkę, bo naprawdę wytrwale dążyła do swojego celu. Niejednokrotnie było mi tez jej żal.

Co zatem mi się nie podobało ? Moim zdaniem autorka ciut zbyt powierzchownie potraktowała relacje Sidney z ojcem. Wiemy, ze ma on raczej zlewcze podejście do swojego dziecka, i w sumie tyle. Brakło mi jakiejś konfrontacji, ostrych słów, wyrzucenia z siebie emocji. Myśle, ze może się to brać po prostu ...