Jak być reporterem lokalnej rozgłośni, wypożyczanym niekiedy przez warszawską centralę do „zadań specjalnych”, twórcą „krakowskiej szkoły reportażu radiowego”, redaktorem „Przekroju” i „Życia Literackiego”, krytykiem sztuki radiowej, eseistą, kontynuatorem tradycji kabaretu „Jama Michalika”, aktorem, autorem tekstów i piosenek kabaretowych, sztuk teatralnych, książek, urzędnikiem, redaktorem naczelnym gazety samorządowej, zwykłym obywatelem i… nie stać się celebrytą?
O swojej młodości, o tym kto i co go kształtowało, o swoich zawodowych spotkaniach z wielkimi ludźmi tego świata, z osobami, które historia wpisała na stałe do swoich annałów: z papieżem, prezydentami, premierami, naukowcami i artystami, a z drugiej strony ze zwykłymi ludźmi, z którymi zetknął go los, a których wybrał on potem na bohaterów swoich reportaży, opowiada – jak sam mówi: zanim zapomni. Ani jednego słowa konfabulacji. Nie pisały o tym gazety, nie podało radio, nie pokazała telewizja ani do tej pory o tym nie plotkowano… Ale wszystko zdarzyło się naprawdę.