Załącznik

Skończyłam dzisiaj Załącznik i nadal twierdzę, że to nie jest książka, która potrzebuje obrony. Ostatnim określeniem jakiego użyłabym w stosunku jest to, że była nudna. Ale myślę, że podobnie jak o gustach, nie należy dyskutować o literackich nudach. Jedni ganią, inni chwalą. Jedni są znudzeni inni twierdzą, że książka zawiera perełki słowne o jakie trudno w innych, opowiada o miłości, trudnej miłości w kilku wydaniach. I nie tylko ta powstała przed pierwszym spotkaniem jest ciekawa. Młoda dziewczyna pełna strachu i obaw w związku z ciążą, a potem pełna strachu i obaw po stracie płodu. Tkwiąca przez dziewięć lat w związku/niezwiązku dziewczyna o szerokich ramionach i miłości do kina. Jej mężczyzna, na ustach fanek, bez zdrady, ale ze zbyt małym sercem, aby pomieścić tam kochaną dziewczynę. Matka, nie potrafiąca oddzielić się od dzieci. Bohater, któremu świat zawalił się kiedy spojrzał w otwarte drzwi winy, a na nowo zabłysnął w świetle nadchodzącego maila. Jesteśmy trochę podglądaczami więc formuła Załącznika mi przynajmniej trafiła do gustu. Ciekawa, bo pozwalała na tworzenie obrazu na podstawie maili przyjaciółek, dowcipnych, ciekawych, ale również dojrzałych życiowo, bo emocjonalnie to już nie do końca wiadomo.
Podobała mi się delikatność tej książki. Świat, który powstawał jakby pośrednio, poukrywany w mailach i historii z przeszłości Lincolna, wymieszany z codziennym życiem faceta, któremu płacą za czytanie maili. W klimacie i swojej magiczności przypominała mi Eleon...