Opinia na temat książki Zabójczy kulig

„„Tak”, pomyślała w nagłym olśnieniu. „To prawda. Karmie trzeba czasem pomóc…””
Dziś czas na recenzję trzydziestej powieści Alka Rogozińskiego. Tym razem akcja powieści przenosi nas pod samiuśkie Tatry, do pensjonat w Zakopanem.

„Lubię wiedzieć, jak jest. Zawsze lepsza paskudna prawda niż ładne kłamstwo.”
Szóstka przyjaciół wyjeżdża do Zakopanego na Sylwestra.
Każdy ich wyjazd charakteryzował się przygotowaniem przez uczestników żartów współuczestnikom wyjazdu, co tym razem wymyślą?
Tajemnice i sekrety się mnożą, są pretensje i zazdrość.
Czy każdy jest tym za kogo się podaje?
Kto zabił?
Czy Darskiego przeczucie okaże się tym razem słuszne?

„Podobno tam, gdzie nie ma zazdrości, nie ma też miłości (…).”
Przyjemna, lekka, niewymagająca, idealna na jesienny wieczór.
Z Alkiem mam ten problem, że jak wydaje dwie powieści jednocześnie, zawsze któraś jest słabsza, tak jest tym razem. Wydana kilka dni wcześniej opowieść o Róży, czyli „Póki śnieg nas nie rozłączy” bardziej wpasowywała się w moje klimaty i gusta.