Z pomieszanego archiwum pani Basil E. Frankweiler

“Oczywiście uważam, że trzeba się uczyć. W pewnym okresie nawet bardzo dużo. Ale czasem trzeba pozwolić temu, czego się nauczyłaś, rozlać się po twoim wnętrzu i dotknąć wszystkich zakątków. Wtedy poczujesz w sobie tę wiedzę. Jeśli nigdy na to nie będziesz miała czasu, to będziesz tylko gromadziła fakty, które zaczną w tobie grzechotać. Możesz sobie nimi pohałasować, ale nigdy niczego tak naprawdę nie poczujesz. Tylko pustkę.”

“Szczęście to radość, która odnalazła swój przytulny kącik, choć zawsze pozostaje jeden jej skrawek, który nadal się szamocze.”

“I tak patrzę tylko na swoje oczy. W ten sposób zawsze czuję się piękna. Oczy to okna duszy, wiesz?”