/fb2b23509ff88d2ad94d58db22b6800b/n/z-pamietnikow-bezrobotnych-pamietnik-nr-27)
Co dzieje się w głowie dotkniętego bezrobociem człowieka, który każdego dnia walczy o kawałek chleba? Odpowiedź na to pytanie możemy znaleźć w Pamiętnikach bezrobotnych.
Wielki odzew obywateli, z którym spotkała się ogólnokrajowa akcja zainicjowana przez Instytut Gospodarstwa Społecznego w czasach międzywojnia, świadczy o tym, jak żywym tematem rozmów w polskich domach była wówczas klęska bezrobocia.
W 1931 roku ówczesny kierownik Instytutu, socjolog i ekonomista Ludwik Krzywicki, wystosował odezwę do bezrobotnych, zachęcając ich do przelania na papier swoich doświadczeń i odczuć związanych z funkcjonowaniem na rynku pracy. Apel ten został przedrukowany w wielu popularnych czasopismach, dzięki czemu wieść o ogłoszonym konkursie rozeszła się na cały kraj. Do Instytutu napłynęło aż 774 tekstów. Po dokonaniu selekcji nadesłanych prac jurorzy wybrali 57 z nich i zakwalifikowali je do druku (jednym z jurorów konkursu był Tadeusz Boy-Żeleński, a wstępnego przeglądu nadesłanych wspomnień dokonywała między innymi Halina Krahelska).
Wyróżnione osobiste zapiski zostały opublikowane w zbiorze Pamiętniki bezrobotnych, z którego to pochodzą dwa teksty, które oddajemy w ręce czytelników. Pamiętnik krawcowej oraz pamiętnik robotnicy niewykwalifikowanej to przejmujące świadectwa nędzy, rozpaczy i codziennej walki o przetrwanie, a także mimo wszystko — nadziei na lepsze jutro. Z tekstów wyłania się obraz polskiego społeczeństwa robotniczego w świetle międzywojennego kryzysu na rynku pracy. Autorki pamiętników nie owijają w bawełnę — używają prostego języka, dosadnie nazywają targające nimi uczucia, ukazując bezmiar swego cierpienia. Opisują, czym naznaczona jest dola osób w kryzysie bezrobocia. Konflikty rodzinne, skrajne ubóstwo, ciągłe odczuwanie głodu, poczucie wstydu i wykluczenie społeczne — to problemy, które nieustannie zaprzątają ich głowy, prowadząc niekiedy do myśli samobójczych.
Pamiętniki to cenne materiały źródłowe w badaniach socjologicznych i historycznych, jednak podczas ich analizy należy mieć na uwadze, że z racji oczywistego emocjonalnego zaangażowania autorów czytelnik powinien podejść do nich z pewnym dystansem
Wielki odzew obywateli, z którym spotkała się ogólnokrajowa akcja zainicjowana przez Instytut Gospodarstwa Społecznego w czasach międzywojnia, świadczy o tym, jak żywym tematem rozmów w polskich domach była wówczas klęska bezrobocia.
W 1931 roku ówczesny kierownik Instytutu, socjolog i ekonomista Ludwik Krzywicki, wystosował odezwę do bezrobotnych, zachęcając ich do przelania na papier swoich doświadczeń i odczuć związanych z funkcjonowaniem na rynku pracy. Apel ten został przedrukowany w wielu popularnych czasopismach, dzięki czemu wieść o ogłoszonym konkursie rozeszła się na cały kraj. Do Instytutu napłynęło aż 774 tekstów. Po dokonaniu selekcji nadesłanych prac jurorzy wybrali 57 z nich i zakwalifikowali je do druku (jednym z jurorów konkursu był Tadeusz Boy-Żeleński, a wstępnego przeglądu nadesłanych wspomnień dokonywała między innymi Halina Krahelska).
Wyróżnione osobiste zapiski zostały opublikowane w zbiorze Pamiętniki bezrobotnych, z którego to pochodzą dwa teksty, które oddajemy w ręce czytelników. Pamiętnik krawcowej oraz pamiętnik robotnicy niewykwalifikowanej to przejmujące świadectwa nędzy, rozpaczy i codziennej walki o przetrwanie, a także mimo wszystko — nadziei na lepsze jutro. Z tekstów wyłania się obraz polskiego społeczeństwa robotniczego w świetle międzywojennego kryzysu na rynku pracy. Autorki pamiętników nie owijają w bawełnę — używają prostego języka, dosadnie nazywają targające nimi uczucia, ukazując bezmiar swego cierpienia. Opisują, czym naznaczona jest dola osób w kryzysie bezrobocia. Konflikty rodzinne, skrajne ubóstwo, ciągłe odczuwanie głodu, poczucie wstydu i wykluczenie społeczne — to problemy, które nieustannie zaprzątają ich głowy, prowadząc niekiedy do myśli samobójczych.
Pamiętniki to cenne materiały źródłowe w badaniach socjologicznych i historycznych, jednak podczas ich analizy należy mieć na uwadze, że z racji oczywistego emocjonalnego zaangażowania autorów czytelnik powinien podejść do nich z pewnym dystansem
/d0b4016ace88d68a3337480e7e30a1d8/n/autor-anonimowy)
/c0af52c53c63ecb5436da15e0b0c6496/n/pamietnik-zlodzieja-tlenu)
/fb2b23509ff88d2ad94d58db22b6800b/n/z-pamietnikow-bezrobotnych-pamietnik-nr-27)
/694773eb-a61b-4eee-bc8b-d436b429ea85/n/24-godziny-na-dobe)
/8b22d1e8-fbfc-4ec9-a9a8-a6e46758b3d6/n/dzien-po-dniu)
/a7e2c427734c7f41244a222db6cfcadf/n/przewodnik-dla-dam-czyli-rady-dla-plci-pieknej)
/08c8d363a2634e7afddb5f398e12a344/n/z-pamietnikow-bezrobotnych-pamietnik-nr-4)
/e856d7471ad37dff9f0e77d68a829b4b/n/z-pamietnikow-chlopskich-pamietnik-nr-3)
