Oparta na faktach powieść o płomiennym romansie, który rozkwitał mimo odległości dzielącej zakochanych. To historia młodej, niepokornej artystki walczącej o należne jej miejsce w świecie zdominowanym przez mężczyzn, z szykującą się do wojny Europą w tle. Grażyna Bacewicz i Andrzej Biernacki poznali się w Warszawie w 1935 roku. Ona, dwudziestosześcioletnia wówczas kompozytorka i skrzypaczka po studiach w Warszawie i Paryżu. On, trzydziestodwuletni lekarz, który dzięki stypendium wyjechał na przełomie lat 1935 i 1936 na roczny staż do Wiednia, Rzymu, Davos, Paryża, Szczecina, Hamburga i Berlina. Właśnie ten rok rozłąki narzeczonych, zaowocował listami, na których została oparta powieść wnuczki skrzypaczki.