Cytaty z książki "Wyrok"

“Pewnie taki właśnie jest prawdziwy świat: można zadowalać niektórych ludzi przez cały czas, można zadowalać wszystkich ludzi przez jakiś czas, ale nie można zadowalać wszystkich ludzi przez cały czas.”

“Pamiętam, że się zastanawiałam, jak w kimś tak drobnym - nawet przemoczony na wylot nie mógł ważyć więcej niż sześćdziesiąt kilo - może się zmieścić tyle zła.”

“Przez chwilę stał w milczeniu, tak cicho, by wybuch, który nastąpił, okazał się jeszcze mocniejszym ciosem w zbiorowe podbrzusze sali sadowej. A potem coś zrobił: zaczął się śmiać.”

“Serce mi zamarło, gdy wybuchnął śmiechem. Jedna z matek siedzących z przodu runęła na ziemię jak kamień, który oderwał się od nierównego zbocza.”

“Jego głęboki baryton przyciągał uwagę. Nie sposób go było nie słuchać. Nie dało się zapobiec temu, że jego słowa wpełzały do uszu jak małe, paskudne robaki.”

“Listonosz przyjeżdża dziś wcześnie. Odgłos silnika staje się głośniejszy i bardziej piskliwy, gdy ciężarówka wjeżdża na podjazd, mniej ostrożnie niż zwykle przesuwając się między rzędami starannie przystrzyżonego bukszpanu po obu stronach.”

“Mam nadzieję, że dziś są same listy, żadnych paczek - nic, co zmusiłoby mnie do otwarcia drzwi i stanięcia twarzą w twarz z drugim człowiekiem.
Więc oczywiście odzywa się dzwonek i w moich ramionach ląduje paczka wielkości Teksasu.”

“Odwracam od niej wzrok i wyglądam przez frontowe okno. Słoneczny dzień w jednej chwili zmienił się w szary, wilgotny i dżdżysty. Taka pogoda sprawia, że kwiecień przypomina raczej listopad i wiosna wydaje się tylko kosmicznym żartem.”