Wybranka boga słońca

Czy Boga można zabić?
Nie, ale można sprawić, by o nim zapomniano!

Konflikt między Welesem – panem zaświatów oraz Swarożycem – bogiem słońca trwa od dawien, dawna. Niestety cierpią na tym niewinni ludzie zamieszkujący Jawię.
Gdy szeptucha przepowiada Swarożycowi przeszłość, ten wierzy, że w końcu zdobędzie upragnioną władzę.
Jednak nim to nastąpi, Bóg ma spłodzić syna, nic nie byłoby w tym trudnego, gdyby nie to, że poczęty ma być z miłość, wtedy dziecko będzie miało siłę pokonać pana zaświatów.
Mira wraz z wujostwem zamieszkuje Jawię, to właśnie ona stanie na drodze Swarożyca, jednak czy okaże się tą jedyną?
Czy szeptucha mówiła prawdę?

"Wybranka Boga Słońca" to świetna historia, jeżeli chcemy oderwać się, choć na chwilę od naszego szarego świata.
Krainy, do których zabiera nas autorka są tak realistycznie przedstawione, że wystarczy nutka wyobraźni, aby się tam przenieść.
Jeżeli jesteście fanami fantasy, bogów u demonów to myślę, że znajdziecie w tej książce kawałek dobrej historii.
Fabuła jest genialnie przedstawiona i choć znalazłam tu małe minusy to niczego bym w niej nie zmieniła.
Spędziłam z tą historią cudowne trzy wieczory.
Wątek romantyczny jest świetnie skonstruowany.
Dodatkowo trzymanie jej w rękach sprawia ogromną radość, bo nie tylko fabuła jest świetna, ale również wydanie. Twarda oprawa, barwione brzegi cieszą nie tylko oko, ale również i serce.
Zakończenie jest niezwykle zaskakujące, emocj...

"Wybranka Boga Słońca" przenosi wprost do świata słowiańskich bóstw, których konflikty nieustannie wpływają na losie ziemi i zaświatów Tym razem bój Welesa i Swarożyca szczególnie oddziałują na ludzi, zwłaszcza po przepowiedni, którą bóg ognia otrzymuje od szeptuchy...

Wśród wielu tytułów w słowiańskich klimatach nie trafiłam jeszcze na opowieść tak głęboko wchodzącą w mitologiczny świat oraz boskie persony, jak tutaj. Fantastycznie się bawiłam w scenach z zaświatów. Dysputy, knucia, waśnie i miłostki w niczym nie ustępowały ludzkim, a w związku z nadprzyrodzonymi mocami miały w sobie większą iskrę 😊

Oczywiście wieksza część opowieści toczy się na ziemskim padole - i tu również trzeba oddać autorce bardzo dobre oddanie realiów życia codziennego wioski, obyczajowości, celebrowania świąt i różnorodnych wierzeń. Język, zachowania, dialogi miały w sobie sporo autentycznego oddania dawnych czasów, a do tego wyróżnia się spora wiedza pani Kasiuby na temat slowiańszczyzny.

Ciekawy zarysowany dominujący konflikt oraz wątek miłosny przyjemnie się przenikały i przyciągały uwagę. Co prawda domyśliłam się wcześniej jednego z głównych zwrotów akcji w kulminacji książki, natomiast nie zepsuło mi to frajdy z podążania losami ziemsko-boskimi. Z kolei finalna puenta już stanowiła większą niespodziankę i świetnie spięła całość. Było to zawrotne, sprytne i świetnie pasujące zagranie, które bardzo mi się spodobało 😊

Jeśli macie chęć zagłębić się w rozterk...