W tomie znalazły się utwory: Dialog o mówcach, Żywot Agrykoli, Germania, Dzieje i Roczniki. W Dialogu o mówcach autor porusza problem upadku wymowy, wychowania dzieci i szkolnictwa w czasach cesarstwa. Żywot Agrykoli poświęcił Tacyt pamięci swego zmarłego w 93 roku teścia, który za Wespazjana m.in. zasłużył się dowodząc wojskiem w Brytanii i zaprowadzając tam sprawną administrację. Germania, pokazująca stosunki polityczno-społeczne i obyczaje Germanów, jest pierwszą zachowaną monografią etnograficzną. W Dziejach Tacyt opisuje czasy, które sam przeżył, zaś w Rocznikach rządy Tyberiusza, Kaliguli, Klaudiusza i Nerona.