Wspólnoty Europejskie 1951-1999 : zarys przemian społeczno-gospodarczych i instytucjonalnych w krajach Wspólnot Europejskich w latach 1951-1999

Problematyka samouctwa informacyjnego nauczycieli akademickich nie znalazła właściwego miejsca w naukach o edukacji na poziomie wyższym oraz dziedzinach spokrewnionych. Nie zawsze wynika to stąd, że szkolnictwo wyższe dość silnie kultywuje tradycje akademickie, które nierzadko sięgają czasów Średniowiecza. Związane jest to także z tym, gdyż uczelnie wyższe na przestrzeni dziejów stale się modernizowały na miarę zmieniających się ich celów i zadań oraz możliwości rozwojowych nauki i kształcenia coraz większej rzeszy studentów. Dociekania nad tym, jaka będzie przyszła szkoła wyższa, w jakim kierunku pójdzie jej rozwój oraz jakich nauczycieli akademickich będzie potrzebowała ta ponowoczesna uczelnia, uwzględniając wciąż nowe oczekiwania jednostkowe i społeczne oraz możliwości funkcjonowania wydają się być szczególnie istotne i ważne. Wynika to stąd, gdyż dotychczasowe funkcje szkoły wyższej w zakresie tworzenia, przekazywania i upowszechniania wiedzy ulegają głębokim przemianom, ponieważ nasila się proces upowszechniania wykształcenia na poziomie wyższym, kształcenia się i samokształcenia przez całe życie a technologie informacyjne niejako kreują nowe style i procedury pracy naukowo-dydaktycznej. Praca nad tematem "Samouctwo informacyjne młodych nauczycieli akademickich" stanowi kontynuację badań, trwających od 1980 roku, nad problematyką pedagogicznego kształcenia i doskonalenia kadry naukowo-dydaktycznej szkół wyższych. Rozważania nad samouctwem naukowo-dydaktycznym, co stanowi istotę pracy zawodowej i rozwoju nauczycieli akademickich, wspomaganym technikami informacyjnymi, stanowi m.in. próbę konstruowania "mostów" między tradycją środowiska naukowego i edukacji na poziomie wyższym, a nowoczesnością w warunkach powstającego społeczeństwa informacyjnego.