Wrzosowiska

 Są dramaty i jest przeszłość, którą choć staramy się bagatelizować, zawsze i tak znajdzie sposób by się przypomnieć. Jest też sielskość, ale i "czarowność" Wrzosowiska, historyczny Zamość i wiele historii związanych z regionem. Fabuła, która przeniesie czytelnika w nieco inny świat, da odprężenie po trudach dnia. Może uwiedzie, może i nie, wszystko zależnie od momentu dostrojenia się czytelnika. Na pewno niesztampowo poprowadzona opowieść, zagmatwane relacje międzyludzkie i pomieszanie świata realnego z tym nadrealnym, gdzie wiedzmy mogą czynić wedle woli swojej.
 Opowieść podzielona na fragmenty, w których snuta jest przez różnych bohaterów. Każdy przez chwile staje się narratorem by przedstawić własne myśli i zrelacjonować sytuacje ze swojego punktu widzenia. Z jednej strony to bardzo ciekawy zabieg, pozwalający lepiej poznać ich uczucia jak i wydarzenia w różnym kontekście, a z drugiej strony dochodzi do wielu powtórzeń, co momentami może prowadzić do znużenia.
 Jest magia, klimat opisywanego miejsca. MOże tylko zbyt wiele "widzeń" niektórzy doznają, choć przyznam ciekawe są ścieżki tropienia i odkrywania historii ludzi, rodzin, którzy już odeszli, a mają tak duży wpływ na żyjących.
 
 Mam mieszane uczucia ze względu na elementy związane z czarną magią i że wszystko w końcu zaczyna podlegać pod ten wątek, a bohaterowie wręcz stają się mistyczni łatwo dając się przekonać, że to najprawdziwsza prawda i trzeba będzie odczarować całą klątwę, żeby życie mo...