Kuter był zbudowany dla floty rzecznej Austro-Węgier w stoczni Erste Böhmisch-Mährische Maschinenfabrik w Pradze około 1918 roku i w związku z planami rozbudowy polskiej flotylli rzecznej został zakupiony przez Polskę w 1921 roku wraz z 4 innymi jednostkami tego samego typu. Dostarczono je do bazy flotylli w Modlinie transportem kolejowym i wszedł w skład Flotylli Rzecznej Marynarki Wojennej.
Początkowo został on sklasyfikowany jak uzbrojona motorówka i otrzymał oznaczenie M-25. Około 1930 roku przeszedł gruntowną przebudowę w Warsztatach Portowych Marynarki Wojennej w Pińsku. W czasie przebudowy przedłużono o 1 metr kadłub, a na pancernym blokhauzie (opancerzenie grubości 6 mm) zainstalowano mieszczące całe uzbrojenie wieże typu Ursus (opancerzenie boków 10 mm, dachu 4 mm) stosowaną w polskich samochodach pancernych wz. 28, wz. 29 i wz. 34. Po tej modernizacji został sklasyfikowany jako lekki kuter uzbrojony i otrzymał oznaczenie KU 27, a następnie KU 25.