Opinia na temat książki Wrzask

Po książkę chciałam sięgnąć niemalże od razu po jej ukazaniu się. Ale zrobiło się wokół tej pozycji tyle szumu (niepotrzebnego), co mnie skutecznie od niej na pewien czas odwiodło. Na dniach dojdą do mnie pozostałe części cyklu, co mnie zmobilizowało do przeczytania.
Bohaterami powieści są Larysa Luboń dziennikarka i Bruno Wilczyński policjant. Ona próbuje zdemaskować mężczyznę który płaci studentkom za brutalny seks. On natomiast skupia się na śledztwie śmierci młodej dziewczyny. W trakcie dochodzenia ich drogi się przecinają, dzięki czemu oboje będą mogli stawić czoła złu, które się o nich upomni.
Od pewnego czasu lubię inwestować czas w debiuty, bo coraz częściej mnie one pozytywnie zaskakują. Wrzask na tle innych kryminałów się wyróżnia, tym bardziej żałuję, że ta książka nie miała szansy obronić się sama. Została zaszufladkowana jako pozycja, która wyskoczy z otwieranej lodówki.
Jeżeli chodzi o postaci, podobało mi się prowadzenie Bruna. Mocny charakter, glina z krwi i kości - lubię to. Natomiast Larysa w moim odczuciu została nieco podkoloryzowana. Lubię silne babki, ale w przypadku tej postaci siła niestety wynikała z chamstwa, chęci udowadniania czegoś wszystkim mimo braku racji. No nie polubiłyśmy się.
Zanim napisałam recenzję, zerknęłam na kilka opinii. W prawie każdej padały zdania w której porównywało się Wrzask do serii Millenium. Ja w ogóle nie miałam takich skojarzeń. Ale gdyby tak głębiej zanalizować tę historię to myślę, że postać Larysy mogła być inspirowana Salander. Ode mnie 6/10. Mam nadzieję, że z kolejnymi tomami polubię się bardziej.