Opinia na temat książki Wrony

Obyczajówka z życia codziennego 4-osobowej rodziny, w której przemoc fizyczna i psychiczna jest na porządku dziennym. Po raz kolejny trafiam na książkę o treści, której staram się unikać jak ognia - krzywdy dzieci. Historia ma formę pamiętnika, gdzie pierwszoosobowymi narratorami są dwunastoletnia Basia i jej matka. Powieść jest krótka, ale nie zabrakło rozległych opisów robienia zakupów, sprzątania, gotowania. Odniosłam wrażenie, że stało się to kosztem poważniejszych problemów poruszonych w tekście jak egoizm matki, podejrzane zachowanie ojca, faworyzowanie jednej z córek, wzajemne animozje. Rys psychologiczny Basi był wnikliwie nakreślony. Zdała mi się nierozwinięta emocjonalnie. Jej sposób myślenia wskazywał na dziecko w wieku 8-9 lat. Kreacje ojca, matki, starszej córki Kaśki oraz pozytywnych postaci drugoplanowych zostały potraktowane trochę "po macoszemu".

Dla mnie ta książka to nie najlepszy wybór. Może wpływ na odbiór miało niedopracowanie psychologiczne postaci i bagatelizowanie poważnych problemów, a może fakt, że nie lubię katować się traumą dzieci.