Wojna bez walnej bitwy

Studia generała Tadeusza Kutrzeby z lat 1939–1945, zebrane tu i zawarte pod wspólnym tytułem „Wojna bez walnej bitwy”, stanowią wyjątkowo cenne źródło wiedzy o charakterze i kierunkach polskich przedsięwzięć obronnych w ostatnich latach poprzedzających agresję Niemiec na Polskę i wybuch II wojny światowej. Są one lekturą niezwykle pouczającą, informującą bowiem o wnikliwych i wszechstronnych analizach sił i możliwości własnych w konfrontacji z siłami przeciwnika oraz ocenach szans na pomoc zachodniego sojusznika. Tadeusz Kutrzeba (ur. 15 IV 1885, Kraków, zm. 8 I 1947, Londyn), generał, pisarz wojskowy. Od 1903 w armii austriackiej, od 1918 w Wojsku Polskim. W 1920 szef sztabu: 3. armii, frontów: południowo-wschodniego i środkowego oraz 2. armii, dowódca 1. dywizji piechoty Legionów. W latach 1928–1939 komendant Wyższej Szkoły Wojennej, jednocześnie od 1935 generał do prac w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych i inspektor armii. W kampanii wrześniowej 1939 dowódca armii „Poznań” oraz grupy armii: „Poznań” i „Pomorze” w bitwie nad Bzurą. W latach 1939–1945 przebywał w niewoli niem. Po wojnie został na uchodźstwie w Wielkiej Brytanii. Autor książek: „Bitwa nad Niemnem wrzesień–październik 1920” (1926), „Wyprawa kijowska 1920 roku” (1937), „Bitwa nad Bzurą 9–22 wrzesień 1939 r.” (1958).