Opinia na temat książki Władca much

Efekt Lucyfera?

Grupa dzieciaków w wyniku katastrofy ląduje na bezludnej wyspie. Początkowo ich zachowanie jest całkiem racjonalne: Ralf (wybrany przywódcą) wraz z Prosiaczkiem (mózgowcem) wpadają na pomysł rozpalenia ognia, dzięki któremu ktoś mógłby zwrócić uwagę na dym i po nich przypłynąć. Do tego czasu potrzebują jednak jakoś przetrwać, więc zaczynają budować schronienie. Wszystko wydaje się iść jak najlepiej, aż do momentu, w którym dochodzi do podziału dzieciaków na dwie grupy o odmiennych poglądach na temat ich życia na wyspie. Część z nich woli zamiast dbać o ogień i schronienie, polować w lesie i ucztować. Pojawia się konflikt, którego eskalacja doprowadzi do tragicznego finału. Przetrwają najsilniejsi.

Chociaż "Władca much" nie mrozi do szpiku kości, to jest to książka, która zmusza do przemyśleń. Jak pisała Szymborska: "Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono". Siedząc wygodnie w fotelu możemy prowadzić wzniosłe dysputy na temat moralności człowieka, a tak naprawdę większość z nas nie wie, do czego bylibyśmy zdolni w ekstremalnych warunkach. Czy na pewno bylibyśmy odporni, gdyby pojawił się charyzmatyczny przywódca, obiecujący nam dobrobyt w zamian za ślepe posłuszeństwo? Jak wiemy z historii świata, takie rzeczy już się zdarzały.

Przemoc i prawo siły zupełnie do mnie nie przemawiają, więc "Władca much" pozostawia po lekturze pewien dyskomfort. Podejrzewam, że o to właśnie autorowi chodziło.