Witajcie w Puppet Show

Pochłonęła mnie ta historia.
Bardzo wciągająca książka okraszona wspaniałymi bohaterami.
Washington to gliniarz z przeszłością, odsunięty od pracy, w oczekiwaniu na zawodowy wyrok. Tilly młoda analityczna, równie genialna jak trudna ze swoimi problemami socjalizacyjnymi. Flynn detektyw, lojalna, mądra, znakomita przywódczyni. Są i inni, jak choćby wieloletni przyjaciel głównego bohatera. Niewielka grupa znakomitych współpracowników, którzy w pracy wspierają się, motywują, napędzają. Fantastyczna drużyna, która gwarantuje powodzenie misji i zadowolenie czytelnika.
Makabryczne zbrodnie początkują lawinę wydarzeń, która porusza nie tylko teraźniejszość. Wkracza w odległą przeszłość wyciągając z niej wszystko to, o czym niektórzy chcieliby zapomnieć, niektórzy oddaliby wszystko, aby pewne rzeczy się nie wydarzyły, a niektórzy żyją szczęśliwie i radośnie w poczuciu braku winy.
Fantastyczna końcówka odnosząca się do odległej przeszłości głównego bohatera oraz jego działań kiedy wszyscy ustalili co będzie dla nich najlepsze. Zakończenie obiecuje bardzo wiele w kolejnej części. To wielki potencjał, który mam nadzieję nie zostanie zmarnowany.
Witajcie w Puppet Show to szybka, klimatyczna, interesująca historia o przeszłości, która potrafi dopaść człowieka nawet wiele, wiele lat później.
Polecam. Warto rozpocząć znajomość z Washingtonem Poe i jego ekipą. (Nie)cierpliwie czekam na kolejną część.

„On pociąga za sznurki.
Lubi patrzeć, jak płoną.”
W kamiennym kręgu zostają odnalezione spalone zwłoki, potem następne. Na tych ostatnich analityczka Tilly Bradshaw odkrywa napis, w wyniku, czego od sprawy zostaje przydzielony zdegradowany detektyw Washington Poe. Giną następne osoby, a Poe odkrywa przerażającą prawdę, co się stało przed laty. Czy zdąży odkryć, kto jest tajemniczym Żercą i czy pozna prawdę o sobie?
Całość zaczyna się z przytupem, potem jest jeszcze lepiej. Przede wszystkim genialna Tilly, osoba społecznie wyalienowana, którą autor idealnie opisał, jej nieporadność, ale i niezawodność, czytając jej rozmowy z Poe nie sposób się nie uśmiechnąć, a jednocześnie zastanowić nad bezmyślnością i okrucieństwem społeczeństwa. Poe – wreszcie detektyw, który nie ma problemów małżeńskich/alkoholowych/narkotykowych. Nie sposób go nie lubić, chociaż jak się okaże ma swoje za uszami, jest spoiwem całości, realistyczny. Sprawa kryminalna, którą przyjdzie mu rozwiązać do łatwych nie należy, a sprawca no cóż – jego motywy przytłaczają. Śledztwo ma ręce i nogi, wprawdzie rozwija się powoli, ale nie można się w sumie do niczego przyczepić. Chociaż sprawcę wytypowałam wcześniej, nie umniejsza to całości – napisana jest po prostu dobrze – dlatego zasłużona ocena. I końcówka, niestety tutaj zdradzić dużo nie mogę, ale w pełni rozumiem postępowanie Poe’go.

Mamy tu do czynienia z debiutem i to bardzo dobrym debiutem. Kryminał napisany jest świetnie i choć mniej więcej po połowie książki możemy domyśleć się, że wiemy kto zabija, autor na koniec zostawia nam porządny smaczek.

Za duży plus należy uznać głównych bohaterów, którzy są nietuzinkowi, świetnie się uzupełniają i budzą sympatię. Nie mamy tu romansu, policjanta alkoholika- a to duża zmiana :)

Do tego fabuła, która wciąga i nie pozwala nam się oderwać. Już chciałabym móc przeczytać kolejną część.

M.W. Craven to autor na którego książki będę zwracać uwagę.