Opinia na temat książki Wielkie nadzieje

Wielki , nieśmiertelny i obgadany już chyba na wszystkie możliwe strony , stary , dobry Dickens . Ja nie przepadam za Anglią , zwłaszcza za tą bagnistą , wiecznie zachlapaną deszczem i błotem XIX wieczną . W ogóle jakoś książki z tej historycznej epoki zbytnio mi nie leżą . Jednak płynność , piękno i bogactwo języka Dickensa jest w stanie wszystko zdziałać i sprawić iż od tej książki wprost nie mogłam się oderwać . Mały biedny chłopiec , oberwaniec imieniem Pip , który przychodzi na cmentarz odwiedzić grób swoich rodziców rozczulił mnie do łez . Słowa autora są tak plastyczne , że miałam wrażenie że czuję tę wilgoć , zatęchły zapach starego cmentarza i widzę starą kuźnię w której Pip ma uczyć się rzemiosła kowalskiego i słyszę utyskiwanie i wieczne wrzaski jego siostry która go wychowuje , po śmierci ich rodziców . Ale Pip rośnie i doczeka się prawdziwej niespodzianki . Jak z niej dalej będzie korzystał ? czy spełni swoje marzenia ? czy będzie kochany i sam będzie kochał ? Powieść '' Wielkie nadziej '' , jest własnie o tym , o nadziejach i marzeniach . Bo przecież każdy o czymś marzy . Rzecz jasna w różnym wieku , te marzenia są inne , ale zawsze są jakieś . Reasumując , nie przepadam za dziewiętnastowieczną historią , no chyba że opowiada o niej właśnie Dickens .