Wielki mały ekran. Telewizja, a codzienność Polaków w latach sześćdziesiątych

Analiza wchodzenia nowego medium, jakim w latach 60. była telewizja, w polski system mediów masowych (wówczas nazywanych środkami masowej informacji i propagandy). Autor w swojej pracy zajmuje się zagadnieniem ogromnie ważnym z punktu widzenia historyków - a mianowicie związkiem telewizji z życiem społeczeństwa. O ile prasa , radio oraz film były w PRL traktowane jako środki propagandy, to telewizja rozwijała się spontanicznie, z inicjatywy oddolnej - inżynierów, dziennikarzy radiowych. Kierownictwo PZPR z towarzyszem Wiesławem Gomułką na czele, nie dostrzegali znaczenia telewizji jako instrumentu propagandy partyjnej, a raczej traktowali ją jako środek upowszechniania kultury.