Opinia na temat książki Wielka księga opowieści kryminalnych. Zbrodnie pozornie niemożliwe

Nie spodziewałam się, że książka zrobi na mnie tak spore wrażenie. Po pierwsze jest naprawdę duża, wielkości prawie bloku rysunkowego, tylko bardziej zbliżona do kwadratu. Ma sztywną okładkę i średniej wielkości druk. Zawiera w sobie wejście do tematu niemożliwych zbrodni, opisanie ich pod psychologicznym kontem i wytłumaczenie kto pierwszy wpadł na pomysł napisania ich. Znajdują się tu takie nazwiska jak: Agatha Christie, Stephen King, Edgar Allen Poe oraz inni o których pojęcia nie miałam, że istnieli. Jak wiadomo, nie ma takiego czytelnika na świecie, co by wszystkich znał i ich książki przeczytał. Akurat tych opowiadań nie znałam, więc mogłam sobie pozwolić na prawdziwe wyobrażenia o tych opowieściach. Znając przedział czasowy powstałych dzieł, muszę stwierdzić, że ich przyswajalność była na różnym poziomie. Jedne zaczynały się w wolnym rytmie i potrzeba było czasu na mocne wciągnięcie. Jednak po czasie ono nadchodziło i wtedy trudno mi było się od nich oderwać. Drugie rozgrywały się niczym ukazanie błyskawicy, wywierały na nas presję czytania, by jak najszybciej zaspokoić swoją ciekawość, po czym zwalniały, by na koniec ponownie przyspieszyć. Oraz też takie, których wyjątkowość czuło się na samym początku i tak już do końca pozostawało. Nie mniej jednak były mocno zastanawiające i gdyby nie drobne podpowiedzi lub ich braki, mogłyby nawet kogoś przestraszyć. Jak komunikat z początku mówi, by nie czytać jej wieczorami, tak i ja się pod tym tekstem podpisuję. Zwłaszcza dlatego, że postaciom nie można było ufać. Bywało różnie, że wiele rzeczy zatajali, albo opowiadali w sposób wybraniający własną osobowość. Niby oczekiwali pomocy, czasami lawirowali na granicy snu i jawy, ale i tak doprowadzali do wiadomości tylko takich, które były by im wygodne. Czasami tylko nie spodziewali się, że wynajęta osoba pomimo braku zezwolenia i tak musiała wszystko sprawdzić po swojemu. Podobał mi się tutaj wątek iluzji. Ktoś ustawił wszystko tak, by tylko jedna rzecz w pokoju rzucała cień i normalnie każdy dałby się na to nabrać, gdyby nie odkrycie tego sekretu przez pewną postać. Wiele razy bowiem oglądając coś w telewizji dziwimy się jak to jest możliwe, czy faktycznie można podpisać pakt z diabłem. Na progu wyjaśnienia owego zdarzenia wychodzi na to, że wszystko można wyjaśnić, tylko zależy pod jakim kontem się na to spogląda i czego sprawa dotyczy. Przygotujcie się zatem na rzeczy możliwe i niemożliwe. Na udowadnianie swoich racji i eliminowanie nieprawdziwie widzianych wydarzeń. To wszystko jest okraszone dawniejszą stylizacją, jednak bardzo wyjątkową jak na tamten czas. Każdy autor ma swoje unikatowe pióro, ale najpiękniejsze i najbardziej wyniosłe niż innych. Wyróżnia ich sposób poprowadzenia fabuły i wielka kreatywność myślowa. Postacie są inteligentne, jednak posiadając inne wykształcenie, skupiają swoją uwagę na rzeczach im bliskich rozwiązania, a nie możliwych do odkrycia. To było fantastyczne podkreślenie charakterności każdego z bohaterów. Dlatego zawsze się mówi, że inne wychowanie, to inne postępowanie. Perspektywa każdego człowieka jest jak zerkanie przez okno. Każdy patrzy przez to samo, ale widzą coś innego.
Książka jest dla każdego konesera dobrego kryminału, którym się wydaje, że już wszystko w swoim życiu przeczytali. Jestem zaszczycona, że mogłam ją poznać:-)