Dokonania Wellingtona jako osoby publicznej są na ogół znane. Wielką sławę zdobył on jako dowódca wojska koalicji antynapoleońskiej na Półwyspie Pirenejskim, a przede wszystkim jako pogromca Napoleona, któremu zadał ostateczną klęskę pod Waterloo w 1815 r. W latach 1828-1830 sprawował funkcję premiera. Doradzał kolejnym panującym: Jerzemu IV, Wilhelmowi IV i królowej Wiktorii. Był zamieszany w wielkie intrygi i skandale tamtych czasów.