Uśmiech

Uśmiech – jakie to wspaniałe słowo, prawda? Kryć się przecież za nim mogą w zasadzie tylko pozytywne rzeczy, ale czasami może być szyderczy, może być ironiczny, a gdyby tak spojrzeć od drugiej strony, to uśmiechamy się gdy jest dobrze, by kogoś podnieść na duchu, by dodać otuchy lub najzwyczajniej w świecie lżej przez życie się szło. Tak spojrzeć można na początku na zbioru opowiadań Pana Grochmalskiego, ale w rzeczywistości nie jest to łatwy i lekki temat do omówienia, a mogłoby się wydawać zupełnie inaczej.

Każdy z nas od początku swojego życia się uśmiecha i tutaj możemy wyróżnić całe mnóstwo różnych emocji temu towarzyszących i różnych celów tego właśnie zabiegu. Czasami wyginamy usta w górę, lub tylko jeden kącik frunie ku górze i oznaczać to może tak wiele rzeczy! Spójrzmy, jak jedna osoba do drugiej wysyłając taki sygnał daje precyzyjnie do zrozumienia, że ją lubi, że nią gardzi, że jest jej żal lub ukrywa jeszcze coś innego pod zasłoną uśmiechu. Bo z ustami muszą się oczy śmiać. Jakie to prawdziwe, ile można wyczytać zarówno z ułożenia warg, jak i z tego, w jaki sposób ktoś na nas patrzy.

Ten trudny temat poruszył Kazimierz Grochmalski i stworzył nieco ponad dwieście stron opowieści o tym, jak mkniemy przez życie. Pokazał swoje doświadczenie, bo to ono gra tutaj kluczową rolę, ale i spowodował, że człowiek się po lekturze bardziej zastanawia nad tym w jaki sposób ten tytułowy uśmiech posyła do innych osób. A powinniśmy w pozytywny sposób, prawda...

Ręka w górę kto ten tekst odśpiewał a nie przeczytał! Założę się, że większość z Was zanuciła "Pogodę ducha" pod nosem. Tak jak ja, sięgając po tę książkę, a jakże, z uśmiechem na ustach.

Zastanawialiście się kiedyś czym jest uśmiech? Według definicji to "wyraz twarzy, grymas powstający przez napięcie mięśni po obu stronach ust, oraz (w pełniejszym uśmiechu) napięcie mięśni wokół oczu". Mówi się, że śmiech to zdrowie... Że uśmiech jest zwierciadłem duszy. Że to niedrogi sposób na lepszy wygląd. Skoro tak, to dlaczego my kobiety, boimy się zmarszczek mimicznych? Przecież śmiech dodaje nam uroku i rozświetla duszę! Z uśmiechem nam zawsze do twarzy. No prawie zawsze... Bo bywają sytuację, gdy śmiech nie jest wskazany. I wtedy zaczynają się problemy... Należę do tej niewielkiej grupy osób, która ciągle się uśmiecha. Powiedzielibyście o mnie dusza towarzystwa, choć wcale tak nie jest, bo z reguły jestem nieśmiała, ale za to szczera. Reaguje śmiechem w najmniej odpowiednich momentach - śmieję się gdy coś mnie boli, śmieję się gdy jest mi źle i smutno. Reaguje śmiechem na stres i silne emocje. No to teraz wyobraźcie sobie mnie na pogrzebie... Totalna wariatka! Także bardzo się ucieszyłam na spotkanie z książką i autorem, który...