Upadek Wron

Ostatni tom trylogii domyka losy konfliktu dwóch grup półboskich ascendentów o wymyślony przez autora świat i opisuje umiarkowanie szczęśliwe zakończenie przygód głównego bohatera Ryhalta Galharrowa, który okazuje się (jak należało oczekiwać) katalizatorem zmian i czynnikiem przechylającym szale. Książki McDonalda, dzięki mrocznej i ponurej atmosferze i sporej ilości przemocy są utworami pośrednimi pomiędzy typową stylistyką książek reprezentujących grimdark fantasy a lżejszymi utworami przygodowymi. Świat wykreowany przez McDonalda, a w szczególności jego jedyny w miarę szczegółowo opisany w tekście powieści fragment zwany Nieszczęściem, jest dość oryginalny a jego rozliczni i zazwyczaj niezbyt mili mieszkańcy mogliby dostarczyć czytelnikom sporo rozrywki, gdyby nie dominujący we wszystkich trzech tomach ponury nastrój, determinowany przede wszystkim fatalizmem głównego bohatera. Brak scen humorystycznych sprawiał, że postaci trudno było polubić a to w moim przypadku zmniejszało zainteresowanie ich losami. Konflikt, w którym w zasadzie wszyscy są egoistami też nie mobilizował mnie do kibicowania którejkolwiek ze stron. Trudno mi jednoznacznie zdefiniować czego brakuje w prozie McDonalda, ale jestem pewien, że w trzech książkach składających się na ten cykl nie ma czegoś, co sprawiałoby, że czytelnicy bardzo chcieliby się dowiedzieć co będzie dalej. Doczytałem całą trylogię do końca, jej fabuła znalazła poprawne a nawet nieco zaskakujące zakończenie i okazało się, że właściwi...