Urząd Prezydenta RP ma w Polsce bogatą tradycję. Przy tworzeniu pierwszych aktów ustrojowych odrodzonej Rzeczypospolitej pojawiła się konieczność rozstrzygnięcia dylematu dotyczącego sposobu wyboru głowy państwa. Wielokrotnie w dyskusjach powoływano się na praktykę konstytucyjną innych państw. Celem niniejszej pracy jest ukazanie uprawnień głowy państwa w zakresie objętym jednym tylko wycinkiem kompetencji, jakim jest proces ustawodawczy. Uwagi dotyczące tej problematyki koncentrują się na tych etapach prac nad przygotowywaniem ustawy, w których zaangażowany jest prezydent. Praca obejmuje teoretyczną analizę obowiązujących konstrukcji normatywnych z uwzględnieniem dotychczasowej praktyki.