Trust Again

Po raz drugi muszę powiedzieć, że zupełnie niespodziewanie, zupełnie nieoczekiwanie, ku mojemu sporemu zdziwieniu i nie ukrywam, zadowoleniu Trust Again czytało mi się znakomicie.
OK., być może, i wcale nie będę się tutaj specjalnie kłócić, historia lekko naciągana, troszkę mało wiarygodna, przerysowana bohaterami, bywa przesłodzona i niekiedy zbyt udramatyzowana, ale… Ale jak ją się przyjemnie czyta! Nie ma co ukrywać, od początku każdy doskonale wie, że bohaterowie będą żyli długo i szczęśliwie. Zadaniem tej książki jest sprawienie, aby czytelnikowi było dobrze, aby zbyt mocno się nie zdenerwował, co najwyżej od czasu do czasu na bohaterkę czy na bohatera, choć na tę pierwszą częściej, ale ogólnie ma być miło i przyjemnie. I jest. Bohaterowie nie są papierowi, niekiedy tej krwi i kości jest aż nazbyt dużo, ale da się ich lubić. Ba, powiem więcej, ich trzeba lubić, trzeba się niekiedy zasmucić nad ich losem, trzeba się z nimi solidaryzować. I w sumie tak jest. Jako czytelnik potwierdzam.
Ładna historia o ładnych ludziach przebywających w otoczeniu ładnych ludzi. Miłość, przyjaźń, otoczenie, a przede wszystkim ludzie na których można się oprzeć, wesprzeć. Ludzie, którzy przebywając obok tworzą poczucie bezpieczeństwa. Tylko każdy z bohaterów musi zdać sobie z tego sprawę. Docenić i ludzi wokół, i tę drugą osobę i co ważne siebie.
Jak dla mnie, bardzo dobra kontynuacja. Ciekawe jak będzie z częścią trzecią? Czy przy niej też będzie można naładować baterie?
Pole...

Emocje. Ta książka to czyste emocje, tak jak cykl zdjęć Dawn robionych przez Sawyer, od radości przez wkurzenie po smutek.
Autorka bardzo umiejętnie steruje tym co mamy czuć, kiedy mamy się zirytować a kiedy mieć 'oczy w mokrym miejscu'.
Podobało mi się to. I zdecydowanie takich książek czasem mi trzeba, zwyczajnych, o zwyczajnych ludziach, zwyczajnych miejscach. O bohaterach ludzkich, nie papierowych, popełniających błędy, kochających na zabój, pokonujących przeciwności losu i podejmujących walkę z demonami przeszłości.

Dawn początkowo mnie wkurzała, narzekałam w myślach, że tak łatwo dała się złamać facetowi. Ale gdy w całość układanki wskoczyły brakujące elementy... Wszystko stało klaunasię jasne.
Spencer... Z pozoru lekkoduch, jego urok powodował, że bardziej wkurzałam się na Dawn, że go nie chce. Ale maska klauna też kryje ciężkie przejścia.
Nic nie jest takim na jakie wygląda, poza przyjaźnią łączącą paczkę z Woodshill. Ta jest niezachwiana, niezłomna, na zawsze i wbrew wszystkim przeciwnościom. Taka że można im tylko zazdrościć tej więzi.

To prosta historia. Właściwie znów nie ma tu niczego wybitnego, a jednak ma urok. Ma takie zestawienie tych znanych nam elementów, traum i pasji bohaterów, ich upodobań i cech charakteru że czyta się to lekko, czyta się szybko i z ogromną przyjemnością.
Teraz okropnie czekam na historię dzikiej Sawyer i kujonowatego Isaaca ;)
A Trust again bardzo polecam ;)