Tożsamość Polska w odmiennych kontekstach

Tożsamość to nasze wyobrażenie kim jesteśmy. Kim jesteśmy jako zbiorowość i kim jestem jako jednostka. Jedna i druga tożsamość nie jest nam dana raz na zawsze, jest dynamiczna: rozwojowa i zmienna. Ponadto proces jej kształtowania i zmiany przebiega niejednakowo w każdym czasie, lecz ma momenty bardziej i mniej znaczące. Kształtowanie - może lepiej konstruowanie - tożsamości zarówno zbiorowej jak jednostkowej jest długotrwałe i bezustanne. Jest ono wynikiem naszych relacji społecznych, doświadczeń, wiedzy, przeżyć, aspiracji i konkretnych działań. Jej rozwój zależy od wielu czynników. Tożsamość nie jest jednorodna i jednowymiarowa. Zarówno jednostka, jak i zbiorowość może mieć kilka tożsamości. Może to być tożsamość narodowa (np. polska, niemiecka, francuska, ukraińska), religijna (np. katolicka, prawosławna, judaistyczna, buddyjska), określonej kategorii społecznej (robotnicza, chłopska, urzędnika, ucznia, studenta, żołnierza itp.). Rodzaj tożsamości określa podmiot ją kształtujący, jak też osoby postronne. Tożsamość tworzymy w procesie komunikowania. Jej rodzaj zależy od tego, z jakimi elementami i osobami spotykamy się w naszych środowisku, jak je rozumiemy i przeżywamy, jak je przyjmujemy, jaki wpływ mają one na naszą świadomość i działania. Tożsamość zależy od otoczenia przyrodniczego, wytworów materialnych, których używamy, ludzi, z którymi się spotykamy bezpośrednio i których poznajemy z przekazów pośrednich, wydarzeń, w których uczestniczymy i które poznajemy w procesie socjalizacji, przedmiotów i zachowań symbolicznych, wartości, które poznajemy i przyjmujemy. A zatem nasza tożsamość jednostkowa i zbiorowa jest efektem oddziaływania bardzo wielu i to różnorodnych elementów rzeczywistości aktualnej i tej z bliższej oraz dalszej przeszłości. Jest to rzeczywistość zmienna, płynna. Wciąż dochodzą nowe elementy.