Topielice

Spodziewałam się czegoś innego. Książka rozwlekła, akcja niespójna i chaotyczna. Bohaterowie w zamierzeni dowcipni, ale w praktyce sztuczni i nienaturalni. Sekta starosłowiańska - wątek zupełnie niewykorzystany, kilka zdań o wiłach nie daje prawa do reklamowania powieści, jako zawierającej wątki mitologii słowiańskiej - a to właśnie skłoniło mnie do sięgnięcia po powieść. I do końca szukałam czegoś, czego nie było.
Nie polecam.
A lektorka - Donata Cieślik, powinna słuchaczom wypłacać odszkodowanie za stracony czas, bo wolniej już się tego czytać nie dało. Jej interpretacja też była monotonna, bez iskry. Jeszcze bardziej utrudniała odbiór.

Hmmm ojjj poczatek slaby, dwa razy odkładalam i w sumie nie miałam ochoty wracać. Wszystko przez dość infantylny styl autorki, glupiutkie dialogi. Potem przeczytalam pewien opis i postanowilam dać książce szansę. Nie zaluje. Później, jakimś cudem, to co mnie draznilo, znika i pojawia się calkiem wciągająca opowieść. Szkoda tylko, że początek taki niedopracowany.

„Topielice” to wielowątkowy kryminał z elementami mitologii słowiańskiej, jak głosi opis książki. Właśnie dlatego zainteresowała mnie ta powieść i zdecydowałam się po nią sięgnąć. Czy było warto?

Najpierw znany pisarz popełnia samobójstwo, rzucając się z okna luksusowego hotelu, a kilka dni później kelnerka znajduje w barze zwłoki barmana z odciętą głową. Sprawę otrzymuje prokurator Halszka Hardy, a wspierać ma ją komisarz Vincent Lewicki. Początkowo śledczy nie łączą tych spraw, jednak z czasem wychodzą na jaw kolejne wątki, które dają im do myślenia. Pojawia się motyw słowiańskiej sekty i tajemniczych utonięć nastolatek sprzed lat. Pewne informacje zawiera również napisana przez nieżyjącego pisarza książka. Czy opisał w niej fikcję, czy raczej prawdziwe wydarzenia? Co mają wspólnego zabite kiedyś dziewczęta ze współczesnym śledztwem? Czy pisarz rzeczywiście sam odebrał sobie życie?

Dwójka głównych bohaterów spotyka się po raz pierwszy przy tej właśnie sprawie. Kobieta jest młoda i zdecydowanie nie wygląda na osobę piastującą takie stanowisko. Mężczyzna to niby glina z doświadczeniem, a momentami zachowuje się jak nieopierzony „krawężnik”. Halszka ma za sobą trudne doświadczenia i, mimo młodego wieku, ma nastoletniego syna, z którym nie bardzo potrafi się dogadać. Nie umie okazywać uczuć, a już z pewnością nie te matczyne, bo nie miała się tego od kogo nauczyć. Lewicki natomiast przeżył ucieczkę żony z kochankiem i prowadzi...

"Ludzie, których nie dostrzegamy, zdarzenia, do których nie przywiązujemy wagi. A mimo wszystko żyjemy w siatce relacji, gdzie każde zdarzenie, nawet to z pozoru nieistotne, oddziałuje na resztę uczestników, nawet obserwatorów. Nasze decyzje, wybory, nie wpływają tylko na nasze życie, ale także na życie innych."



"Nie zawsze było tak jak teraz.Prawdę mówiąc, dłużej nie było niż jest. Gdyby ktoś tuż przed tym pamiętnym zdarzeniem zapytał, czy wierzę w zaświaty, duchy, siły nadprzyrodzone, wyśmiałabym go. Kiedyś bym tak zrobiła. A teraz? Teraz właśnie tego wyśmiania się boję."



"To zabawne, że ludzie zazwyczaj boją się zjawisk niewyjaśnionych, takich jak duchy. A duch człowieka nie skrzywdzi, prędzej ludzie. W tym okrutnym świecie tylko oni ranią. Nawet zwierzęta nie, ponieważ kierują się jedynie pierwotnym instynktem przetrwania. Żadne zwierzę nie zabija, nie krzywdzi z premedytacją dla samej satysfakcji i zaspokojenia swoich dewiacyjnych potrzeb. Tak, człowiek to najbardziej nieobliczalna istota, bo tak jak można przewidzieć, że wygłodniały tygrys zaatakuje, tak nie można spodziewać się tego, że najbardziej serdeczna osoba może ci wbić nóż w plecy."

"Topielice" to debiut powieściowy Sylvii Wilczyńskiej. Debiut bardzo udany. Nie zabrakło w nim emocji, stopniowo budowanego napięcia, intrygującej fabuły, a także ciekawych i świetnie oddających charakter bohaterów dialogów. "Topielice" to barwny, wielowątkowy kryminał, w którym od...

Bardzo dobry debiut literacki. Bohaterowie z charakterem, których polubiłam od pierwszej chwili. Czekam na kolejną powieść.