Ta jedna noc

Przyznać muszę, że ta historia mnie zaskoczyła, obawiałam się tego co może się zadziać na zaledwie stu trzydziestu stronach, bałam się niepokończonych wątków, niedopracowanych szczegółów byłam bardzo sceptycznie nastawiona, a okazało się, że trafiła do mnie naprawdę fajnie poprowadzona historia, przemyślana od początku do końca, zaskakująca, poruszająca i otwierająca oczy na ważne tematy.
Nie będę streszczać fabuły, bo już z notatki wydawcy wszystkiego istotnego się dowiecie. Zaznaczę tylko, byście zarezerwowali sobie odpowiednią ilość czasu, bo jeśli już weźmiecie do ręki tę historię, nie będziecie chcieli jej nawet na sekundę odłożyć. Dałam się porwać tej historii, urzekła mnie ona plastycznymi opisami, nieśpieszną akcją i ciepłem, którym mnie otuliła. Ma ona w sobie "to coś" co sprawia, że nie chce się jej odłożyć.
Autorki stworzyły naprawdę życiową historię, pokazały, jak ważna jest szczerość w związku, że miłość się mnoży gdy się ją dzieli (jejku, jak ja kocham ten zwrot), że czasami lepiej odpuścić, choćby wydawałoby się, że bez nas i naszej pracy świat się zawali... po prostu wrzucić na luz i dać się ponieść życiowej fali.
Bohaterowie są fajnie napisani, nie sposób ich nie polubić, szczególnie pewna dziewczynka skradnie niejedno serce ;)
Akcja, tak jak wspomniałam wyżej, nie goni na złamanie karku, ale gwarantuje całą gamę odczuć i emocji. Zakończenie raczej nie zaskakuje, ale i tak czeka się na rozwiązanie kilku motywów z przysłowiową duszą na ram...

Powiem wam, że pomimo całej treści, której dotyczy historia, ja dostrzegłam w niej coś więcej. Mianowicie główna postać opowiada jak bardzo pragnęła spełnić swoje marzenia o karierze i jak jej się to udało. Poświeciła temu bardzo dużo czasu przez co jej dotychczasowe związki były tylko na chwilę. W ogóle na świecie jest taki omen, że albo ktoś się kształci przez co nie ma rodziny ani dzieci, a później są małe kłopoty, bo by się chciało, a nie można. I drugi typ, kiedy szybko zakłada się rodziny, cały czas poświęca dzieciom i później albo te kobiety są niespełnione w marzeniach, albo zaczynają żyć pasją dopiero wtedy, kiedy te dzieci podrosną. Te nazywam wojowniczkami, bo pomimo przeszkód pokazują, że jak chce się coś osiągnąć, to można to zrobić, bo każde ograniczenie, które nam się wydaje, że jest, sami nakładamy na siebie. Ale oczywiście każdy z nas ma własne zdanie, to też jest w porządku:-)
Nasza postać żyje bardzo szybko, autorka streściła nam początek jej dorosłości tak, że rozumiemy o co jej chodziło. Ogólnie to bardzo ekspresowa pozycja, bo jest bardzo krótka, ale ukazana została tak, że w każdym wydarzeniu, czy też stwierdzeniu pozostawiona została furtka na nasze domysły. W ten sposób cała historia dzieje się też w naszej głowie, więc tak naprawdę trwa jeszcze po jej skończeniu. Czytamy o tym jak spotyka się ze swoimi klientami i jak faktycznie w jej głowie kotłuje się pomysł wzięcia urlopu, jak doradziła jej przyjaciółka. Wyjeżdżając zupełnie nie spodziewa...