Szurmo

"Z góry schodów przy dworcu Saint-Charles Guitou - tak go wciąż jeszcze nazywała mama - patrzył na Marsylię."

Chourmo (po prowansalsku) czy chiourme (po francusku) to obsada galery lub ogół więźniów zmuszonych wykonywać prace przymusowe. Na królewskie galery skazywano we Francji coraz częściej od Ludwika XIV, który rozbudował francuską Flotę Lewantyńską (chroniącą konwoje statków handlowych na Morzu Śródziemnym), przenosząc zarazem jej siedzibę z Fréjus do Toulonu (wojenną) i Marsylii. Trafiali na nie skazańcy o wyrokach od 3 lat do dożywocia. Izzo nazywa tak młodych ludzi, którzy podpadli policji i trafili do więzienia lub ośrodków poprawczych. Słowo to spopularyzowała na nowo marsylska kapela reggae Massilia Sound System.

Powieść Izzo to historia policyjno-kryminalna snuta z niezwykłą pasją i miłością do rodzinnego miasta, Marsylii, jego historii i pięknego położenia, do jego portowej i kulinarnej tradycji, do jego mieszanki kulturowej, jaką współtworzyły wszystkie narody Morza Śródziemnego - Marokańczycy, Algierczycy (czyli Arabowie), Włosi, Hiszpanie, Turcy, Kartagińczycy, Ormianie i Grecy. Autor podkreśla, że wszystko, co wiąże się z miastem - opisywane dzielnice, ulice, restauracje i kuchnia (wina i potrawy) - są realne, natomiast postaci i zdarzenia wymyślone, oprócz tych, o których można było przeczytać w prasie.

Akcja toczy się w 1995 roku głównie w ubogich północnych dzielnicach zamieszkałych przez imigrantów z Włoch, krajów arabskich i c...

Pamiętacie serię komedii francuskich ,,Taxi"? Ich akcja rozgrywała się w słonecznej Marsylii. Akcja ,,Szurmo" też się tam rozgrywa ale jakże inny klimat. Jakoś nie czuć promieni słońca, za to cały czas ma się wrażenie, że bohatera otacza mrok i zimno. Miasto jest wyobcowane, targane konfliktami społecznymi, policjanci skorumpowani, a Mortale musi w tym bałaganie znaleźć morderców syna kuzynki. Całkiem przyzwoity kryminał, z zakończeniem, które mnie trochę zaskoczyło.

Bardzo dobra!