Sztuka słyszenia bicia serca

Poetycka proza. Może nazbyt wyrafinowana? Powiedziałabym, że nie tyle o miłości co o pokrewieństwie dusz, które zawsze znajdą do siebie drogę. Chociaż...
Niby istnieje pokrewieństwo dusz, takie ponad wszelkie inne, niby miłość jest najcenniejsza i zwycięża wszystko, a mimo to główny bohater pozwala na rozdzielenie z ukochaną. Potem angażuje się w związek z inną kobietą, tworzy rodzinę, ale oczywiście myślami i sercem jest z tamtą. Hmmm... to ile warte jest w końcu uczucie? Samemu będąc niespełnionym łatwiej innym zafundować podobny los nie mogąc w pełni oddać się tej osobie? Może i nie jestem kobietą o wielce romantycznym usposobieniu, ale nawet jak na mój pragmatyczny umysł to coś tu nie gra. Możliwe też, że nie rozumiem tej metaforyki, tych uczuć i zamiast poddać się czarowi dokonuje analizy, która z góry skazana jest na niepowodzenie.

Albo juz jestem tak wyprana z emocji po kiepskich lekturach, jakie w ostatnim czasie bywają w przewadze na mojej liście przeczytanych, albo ta bajka jest tak daleka od moich horyzontów, że trudno docenić mi całe piękno, w które ponoć ubrana jest ta historia. Możliwe ,że ostatnio magii było trochę w książkach o dalekim świecie jakie czytałam, bo to albo Turcja i nieco odmienny charakter niż ten do którego my przywykliśmy, a to Indie, Persja i teraz tak trudno było mi znaleźć się w tej opowieści bajkowo roztaczającej czar. NIe wiedzieć czy to w końcu prawda czy baśń, miłość czy tylko jej wyobrażenie i chęć żeby to wszystko było pra...

Jeśli macie ochotę zanurzyć się w świecie romantycznej baśni osadzonej na tle egzotycznej Azji to zapraszam was w magiczną podroż z lekturą”Sztuka słyszenia bicia serca”Jana-Philippa Sendker'a. Bo czy Ty wiesz w ogóle,jak brzmi bicie serca?
.💛
”Prawdę nie zawsze da się opowiedzieć.A nie wszystko,co da się opowiedzieć,nie zawsze jest prawdą.”
.🧡
”Sztuka słyszenia bicia serca”to piękna i wyjątkowa historia o sile miłości dwojga ludzi osadzona w odległej Birmie.Opowieść ma swój początek w Nowym Jorku,gdzie cztery lata wcześniej,bez śladu znika ojciec Julii.Dziewczyna cały czas o nim myśli i bardzo tęskni.Pewnego dnia otrzymuje napisany przez ojca list miłosny do pewnej kobiety.Julia bez chwil wahania udaje się w podróż szlakiem swojego ojca do birmieńskiej wioski.Na miejscu w starej herbaciarni poznaje U Ba,który na nią czekał przez te cztery,długie lata,aby opowiedzieć jej pewną historię.Historię jej ojca i niezwykłej Mi Mi.W jaki sposób ta kobieta odmieniła życie jej ojca?Dlaczego tak wiele dla niego znaczyła? I w jaki sposób odmieni ona życie Julii?
.💛
”Sztuka słyszenia bicia serca”to magiczna opowieść,która podąża za miłością i wyjątkowym pokrewieństwie dusz.Nie straszne jej długie lata rozłąki oraz odległość.Książka pod wieloma względami jest niesamowita,wzruszająca,zachwycająca w swojej prostocie oraz skłaniająca do refleksyjni.Przeplatają się tu dwie odmienne kultury,dwa jakże różne spojrzenia na życie i jego wartości.Mnie zachwyciła i nic dziwnego...

Trudno odnaleźć mi słowa aby opisać wszystko co myślę i czuje po przeczytaniu tej książki.Przyłączam się do grona zachwyconych czytelników i odkładam ten tom na moją specjalną półkę aby za jakiś czas powrócić do tego magicznego świata.



Pożyczyłam znajomej,która oszołomiona jak i ja nie mogła usnąć ani zacząć kolejnej książki.Ten piękny język jakim jest napisana zapada głęboko w serce i porusza duszę.

To niezwykła opowieść...

Nie potrafię ocenić tej książki. Kiedy zaczęłam czytać pomyślałam sobie "O nie! Kolejny pseudofilozoficzny bełkot! Ja już jestem za stara, żeby dać się złapać na takie bla, bla, bla pretendujące do miana arcydzieła!" Ale się zaparłam i czytałam dalej. I było jak na karuzeli - raz w dół, raz w górę. Raz było tak, że czytałam z zapartym tchem i naprawdę wczuwałam się w losy bohaterów, żeby zaraz potem powrócić na ziemię i znowu zadać sobie pytanie, czy na pewno chcę to kontynuować? I tak aż do końca. Czasami słyszałam bicie serca, czasami to serce przestawało bić na dłuższy moment. Nie jestem również zainteresowana kontynuacją.

Cudna!!. Nie za bardzo przepadam za książkami "o miłości" jednak tą przeczytałam bez żadnej przerwy. Książka zaczyna się od zaginięcia ojca. Dalsza część opisuje jego życie. Mamy przedstawioną na początku zwykłą znajomość z czasem przyjaźń a na końcu miłość pomiędzy dwiema osobami które w naszym świecie nazywamy "kalekami". Opis ich wspólnej drogi można by nazwać "bez szału", jednak wciąga i przekazuje nam piękny obraz ich wspólnego życia, który pomimo przeciwności kończy się w piękny sposób- jak? czytelnik niech dowie się sam. Książka skłania nas do przemyśleń i też zapewne powoduje lekką zazdrość, bo każdy by chciał przeżyć taką miłość.

Książka mi się spodobała, czytało ją się bardzo dobrze, bez problemów. Historia, którą w niej ukazano jest baśniowa, piękna i naprawdę pouczająca: ukazuje miłość pokonującą bariery, spokojną i pewną. Osobiście zwróciłam uwagę na szczególny sposób ukazania uczucia: nie namiętności z jaką zazwyczaj kojarzy się miłość, ale czegoś głębszego, tkwiącego w nas. Ale jednak spodziewałam się czegoś innego...