Sztuka bycia człowiekiem

Polecana książka jest dziełem wieńczącym serię książek Nauczyciele ? Nauczycielom, poświęconą propagowaniu idei pedagogiki współbycia, nakierowanej na twórczy, podmiotowy rozwój dziecka, potrafiącego nie tylko zgodnie koegzystować w świecie, ale także kreatywnie ów świat wespół z Innymi przekształcać. Stanowi syntezę głównych wątków serii, koncentrujących się na dziecku jako człowieku, którym staje się ono od pierwszych chwil życia. Nie ma ważniejszego celu edukacyjnego ponad ten, jakim jest rozwijanie Osoby. W tym wymiarze książka mieści się w kręgu współczesnej literatury pedagogicznej o nachyleniu antropologicznym i aksjologicznym. Jest to opracowanie ze wszech miar nowatorskie. Wpisuje się w nurt książek otwartych (still writing book), co jest zabiegiem celowym i, jak się wydaje, jedynym słusznym w przypadku dzieł dotykających podstaw ludzkiej egzystencji. Trudno bowiem o człowieku i poszukiwaniu człowieczeństwa pisać w sposób jednoznaczny i zamknięty [?] Należy podkreślić, że zarówno pierwsza, jak i druga część książki tworzą spójną całość, której udało się nadać spiralną strukturę. To kolejne nowatorstwo [?] wokół osi spirali, którą tworzą człowiek i dobro, udało się stworzyć spiralę zagadnień wzajemnie się przenikających i stanowiących ?spiralne rusztowanie?, po którym wspina się nauczyciel, kształtując człowieka w człowieku. To całościowe i strukturalne podejście do tematu powoduje, że książkę (pomimo że jest zbiorem wypowiedzi wielu autorów) można traktować jako dzieło autorskie, w którym twórcy (tutaj współautorki), trafnie łącząc i komentując (na przykład we wprowadzeniach) przytaczane teksty, konsekwentnie udzielają odpowiedzi na główne pytanie: Jak ukształtować dziecko i ocalić człowieka w człowieku? [?] mamy do czynienia z żywą, inspirującą, aktywizującą odbiorcę książką, zmuszającą go niejako do samookreślenia i autorefleksji. Z recenzji dr Aliny Górniok-Naglik