Szlak pokutnika

To druga część trylogii, w której poznajemy przygody Sariela – upadłego anioła – przed jego spotkaniem z Aduratą.

Powiem szczerze, że mam niemały problem z oceną tej serii. Z jednej strony dobry pomysł na fabułę, który ma potencjał, jednak nie do końca został on wykorzystany. Styl autora jest prosty, aczkolwiek zawiera trochę błędów, a przedstawione wydarzenia bywają nieco niespójne czy chaotyczne. Także żytnia mnogość niektórych opisów bądź postaci, a niekiedy zbyt mała ilość szczegółów psują całą kompozycję. Na pochwałę zasługuje wykorzystanie słów oraz zwrotów zaczerpniętych z języka esperanto.

Jak na fantastykę przystało spotkamy tutaj całą rzeszę różnorodnych istot – elfy, krasnoludy, orki, nieumarłych albo demony. Będziemy mieć też do czynienia z magią, nie zawsze jednak w dobrym tego słowa znaczeniu. Ten gatunek literatury ma to do siebie, iż pod główną, surrealistyczną warstwą, kryje się cała masa odniesień do realnego świata. Tutaj została pokazana odwieczna walka dobra ze złem. To również powieść o pokładach gniewu nienawiści czy zemście, ale jednocześnie przedstawiono próbę odkupienia win, niezłomność lub poświęcenie.

Podsumowując. Ta pozycja nie należy do najlżejszych i nie mówię tutaj o gabarytach. Wymaga dość sporego skupienia oraz momentami bywa zbyt męcząca. Ja niejednokrotnie musiałam przerywać czytanie, by trochę odetchnąć lub postarać się poukładać w sobie w głowie niektóre wątki. Koncepcja była dobra, niestety gdzieś po drod...