Szczerze

Do wspomnień, zwłaszcza polityków trzeba podchodzić z sporym dystansem. Parę miesięcy temu trafiła do moich rąk książka autorstwa Donalda Tuska.

Od razu zastrzegam, że nie będzie to reklama ani anty-reklama tego polityka ;)

Wspomnienia dotyczą lat 2014-2019 kiedy piastował ważną funkcję w Unii Europejskiej. Na blisko 400-stronach Donald Tuk opisuje pracę na rzecz Wspólnoty Europejskiej, kontakty z polskimi i zagranicznymi dyplomatami oraz swoje spostrzeżenia.

W sumie jest to ciekawa lektura i godna polecenia zarówno zwolennikom, adwersarzom i jak i tym, którzy neutralnie podchodzą to tego polityka z wieloletnim stażem :)

Donald Tusk Szczerze 🎯
To jedyny polityk, którego zaprosiłam do sypialni 😅 i to za sprawą męża, który postawił pewnego dnia książkę #naregale 🤫

Jak minął mi z nim czas? Wyśmienicie!

Odłóżmy polityczne przekonania i skupmy się na tym, że jednemu z naszych rodaków udało się wkroczyć na arenę międzynarodową, być głosem Europy, a przede wszystkim człowiekiem, który ma szansę na to, by w prostych i zaskakująco szczerych słowach podzielić się z nami tym, co przeżył.
Bardzo osobiste wrażenia na temat kulis wydarzeń, z którymi miał do czynienia jako polityk, ale też sporo osobistych wycieczek w swoje życie i życie rodziny.
Dziennik napisany z humorem, dużym dystansem, również do siebie. Nie brak w nim również autoironii, na którą nie każdego stać.

Jak pisze Jerzy Baczyński - "Nikt inny nie mógł napisać takiej książki. (...) ta książka to zarazem wielkie wyznanie wiary w sens odpowiedzialnej polityki".

Tomasz Lis - "Donald Tusk napisał książkę, jakiej żaden Polak nigdy nie napisał i długo nie napisze".

Adam Michnik - "W tym dzienniku (...) Tusk jest bardziej szczery, niż można było oczekiwać".

Po przeczytaniu i częściowym wysłuchaniu na #storytel zgadzam się z tymi opiniami.⁣
Są tacy, co go lubią, są i tacy, którzy nienawidzą. Bez względu na nasze poglądy po...

Dziennik Donalda Tuska miałam w planach przeczytać już dawno, ale jak to bywa w moim przypadku - dobre książki muszą swoje odleżeć.
Szczerze to jedna z lepszych książek z jakimi miałam do czynienia. I nie piszę to tylko dlatego, że jestem w jakimś stopniu politycznie zaangażowana. Po prostu Pana Donalda od dawna szanuję, i doceniam to co zrobił dla Polski i dla Unii. Nie oglądam TVPis i pewnie dlatego mam znacznie szerszy horyzont. Książka tylko potwierdziła moje odczucia i przekonania co do osoby Pana Donalda.
Dziennik Pana Tuska przypomniał mi jak kiedyś bliska była mi ta forma wypowiedzi. Jest to i będzie jedna z nielicznych książek do których będę wracać, bo przypomina mi, że w Polsce było kiedyś normalnie. Ode mnie 10/10. Na ten moment to dla mnie książka roku.

Stek bzdur i banałów.

Długo wzbraniałam się przed lekturą tej autobiografii. Zakładałam, iż ten człowiek nie ma nic sensownego do przekazania. I nie myliłam się, ale z braku laku, dobre i to.

Z okładkowego opisu dowiadujemy się, że: To niezwykły, osobisty dziennik Przewodniczącego Rady Europejskiej (...). To również zapisane potoczystym, barwnym językiem credo Donalda Tuska i opowieść o Europie, która pozostaje wielkim marzeniem (...).

Niestety, moje odczucia są odmienne. Bowiem nie zauważyłam niczego wyjątkowego, a już tym bardziej, szczerego w deliberacjach byłego premiera. Europejski demokrata opiniuje, osądza rządzących w naszym kraju. W zasadzie pisze o wszystkim, i o niczym. Polityk jest krytyczny w ocenie innych, ale nie wobec siebie. Ucieka od odpowiedzi na kluczowe pytania.

Donald Tusk posługuje się komunałami, truizmami. Czytelników i obywateli ma chyba za mimozy, które nie potrafią myśleć.

W pewnej recenzji przeczytałam, że: To tak,jakby managerka agencji towarzyskiej wydała książkę pt: ''Dziewictwo".

Z wynurzeń byłego prezesa Rady Ministrów nic konkretnego nie wynika. Wszak niektórzy zawodzą, że człowiek ten nie ubiega się o urząd prezydenta.

,,Szczerze" to nic innego jak próba ocieplenia wizerunku Donalda Tuska. Publikacja nie wznosi nic nowego, jej lektura stanowi prawdziwą mękę. Lecz wytrwałam. Można przeczytać, gdy zabrak...