Świąteczne dzwonki

Będzie bardzo krotko, bo nie ma powodu do nadmiaru słów.
Jeśli ktoś ma ochotę na miłą, sympatyczną, nieskomplikowaną, ciepłą, łagodną, optymistyczną historię, to Świąteczne dzwonki są dla niego.
To książka z gatunku tych, do których człowiek nawet nie ma ochoty się przyczepić. Bo i po co?
Jej zadaniem jest uprzyjemnienie czasu, pokazanie piękna ludzi, przyrody, rodziny. Napiętnowanie okrucieństw jakimi rodzice czy rodzina mogą poczęstować swoje dzieci i tego, jakie szkody może to wywołać u dziecka, i konsekwencje u dorosłego. A potem, aby było ślicznie i dobrze, pokazanie jak można przy odpowiednich ludziach otrząsnąć się ze złych wspomnień, przeszłości. A w końcówce, jak to wszystko może sprawić, że odległość mierzona godzinami lotu samolotem przestanie istnieć, a miłość sprawi, że nawet rzeczy nie do pogodzenia zostaną pogodzone.
Śliczny jest klimat zimy. Świetnie można odczuć ten śnieg, wodospady lodu, jeziora zamarznięte i jazdę na nartach. Normalnie zaczęłam liczyć miesiące do wyjazdu na narty. I tak sobie pomyślałam, że bardzo chciałabym spędzić choć kilka dni w takim domu, w takim otoczeniu przyrody i mieć szczęście spotkania takich ludzi jak rodzina O’Neal. Utknęłam na oglądaniu ofert zimowych ;)

I jeszcze jedno. Pewnie będzie tłok, ale jestem chętna na kolejne części. W zasadzie i tak wiadomo kto z kim, ale i tak gdybym tylko mogła, rzuciłabym się na historię braci O. Znakomity reset. Gwarancja kilku godzin uśmiechu na twarzy i ciepła mimo ot...