Bezsenność na Manhattanie

Nie mam wielkiego „doświadczenia” z książkami Sarah Morgan. Czytałam jej Świąteczne dzwonki i chyba jakieś HQ. Te ostatnie na kolana nie rzuciły, ale ja z tym gatunkiem tak mam.
Bezsenność na Manhattanie czytało mi się bardzo przyjemnie. I tak sobie myślę, że chyba o to chodziło, w przypadku spotkania z tą konkretnie książką. Aby było przyjemnie.
Trochę „zapachniało” mi serialami o pięknych, młodych i bogatych, które omijam szerokim łukiem, ale akurat w przypadku tej grupy przyjaciół, nie miałam większych obiekcji. Fantastycznie dopasowana grupa młodych ludzi znających się od lat, powiązana związkami nie tylko emocjonalnymi, która stara się poradzić sobie ze swoimi uczuciami, przeciwnościami losu oraz przeszłością, która wkrada się w ich życie. Trochę sielska opowieść o dochodzeniu do szczęścia utwierdzająca czytelnika, a już w szczególności czytelniczki, że facet to jednak potrzebuje trochę czasu, aby zmądrzeć. Ale kiedy już zmądrzeje, to nawet potrafi zrobić z siebie idiotę w znajomym otoczeniu. Choć biorąc pod uwagę jego determinację, mógłby zrobić i w innym, mniej znanym.
Nie ukrywam, że bardzo jestem ciekawa drugiej części. Po lekturze Bezsenności na Manhattanie Matt i Frankie skradli moje serce. Nawet nie wiem czy nie bardziej niż Jake i Paige. Zobaczymy, bo zupełnie niechcący wyczytałam, że druga część już nie jest tak przyjemna. Choć z drugiej strony, niejednokrotnie, w moim przypadku strzałem w 10 są drugie części – te mniej lubiane, chwalone i polecane.
...

Urocza powieść <3 Bohaterów kocha się od samego początku. Klimat powieści jak w "Singielce w Londynie" Marty Matulewicz. Kocham :)