Świat nura

Książka słaba. Na początku wydaje się ,że jest to książka sensacyjna , kryminał i po jakiś 200 stronach akcja siada mimo iż fabuła była dobrze poprowadzona . Jednak cała książka bez fajerwerk ,a ta dodatkowa historia co drugi rozdział po prostu koszmarna. Ogólnie męczyłem się strasznie czytając mimo iż pierwsze 200 stron było warte uwagi. Ogólnie polecam przeczytać książkę „Przeproś. Przewodnik Gracza” tego samego autora. Znacznie ciekawsza i umilająca czytanie. Zgadzam się z poprzedniczką. Moim zdaniem autor nie uniósł swojego planu ,który był bardzo ciekawy. Chciał napisać książkę oniryczną w której bohater przemieszcza się po wymyślonych światach i ukazuje je na swój sposób.Jednak wyszła z tego sensacja przerwana w połowie ,a metanarracji ciężko było zauważyć. Szału ni ma;)

„Świat nura” wydaje mi się pomieszaniem książek Murakamiego, których autor naczytał się niewątpliwie, z filmem „Mroczne miasto” (kto nie widział-marsz do wypożyczalni DVD!). Nie jest to literacka porażka, ale zachwyt raczej też nie. Niby sprawna historia do czytania, niby tajemnica, mieszanka odniesień, ale w pewnym momencie poczułam znużenie. Niektórzy recenzenci piszą o tej książce: "Świat nura" spełnia się jako metanarracja, traktat o "dostępnych [...] światach", ich nazywaniu (które "czyni je realnymi wartościami"), wrastaniu w nie za sprawą wyższej instancji - Autora.” Ja jednak nie piszę pracy magisterskiej na polonistyce, więc ograniczę się do ulubionego stwierdzenie mojego brata: „Szału nie ma”.