Opinia na temat książki Strażnik jeziora

Nietypowo wyeksponowane ciało nastoletniej Emilki znaleziono nad Jeziorem Żywieckim. Prywatny detektyw Norbert Krzyż nie zdołał odnaleźć jej żywej.

Ta historia z początku może wydawać się błaha, sztampowa, ale im bardziej się w nią zagłębiamy, tym silniej ona wciąga. Przemyślana, zagmatwana intryga, rozległa siatka powiązań, nieoczywiste tropy i kolejne zagadki.

Autor sprawnie porusza się w świecie kryminalno-detektywistycznym, konsekwentnie realizując założenia fabuły. Bohaterowie wykonują dobrą śledczą robotę, mimo że czasami gubią wątek i nie zawsze wykorzystują obiecujące tropy, jakie podsuwa im Krzyż.

Krzyża da się lubić, choć czasem był okropnie nieogarnięty i chaotyczny, ale przebłyski intuicji i giniuszu miał. Lubię takie postaci.

W tle toczy się wątek osobisty dot. Krzyża, ale nie dominuje on fabuły, nie przysłania tematu głównego. Pojawia się sporadycznie i raczej zdawkowo, jednak pozwala nam poznać bliżej detektywa i zrozumieć jego przeszłość.

Ulokowanie akcji w małym Żywcu bardzo na plus. Lubię małomiasteczkowe kryminały. Motywy słowiańskie i połączenia z przeszłością ubarwiają fabułę i tworzą ciekawą otoczkę dla sprawy.

Bardzo dobra powieść, a zarazem udany debiut. Płynna narracja, a pomiędzy zdaniami ukryty lekki, niewymuszony i nienachalny humor. Książka w swojej konstrukcji i sposobie narracji przypomina mi trochę osławione peerelowskie kryminały z kluczykiem, które w nastolectwie podkradałam ojcu i czytałam po nocach przy latarce.

A na koniec powiem truizm: nie udała się Panu Bogu starość... smutne były te epizody z seniorami.