Stąd widać najlepiej

w Polsce mamy rozwiniętą tradycje publikacji zbiorów felietonowych. Teksty Jana Latusa mają jednak szczególną cechę: to jest spojrzenie "stamtąd", zza oceanu, z metropolii, w której pomieszały się języki i narodowości, a jednocześnie wytworzył się swoisty stop innych obyczajów, zachowań i wzorców kultury. Ale ponieważ autor nie jest oderwany od starego kraju, ponieważ pisze dla Polonii, jego felietony maja często charakter porównawczy, on porównuje "nas" i "ich", emigrantów i powracających, przelotne ptaki i osiadłą faunę. Porównuje także etos amerykański i czysto polskie obyczaje - o ile obyczaje mogą być całkowicie czyste. Dlatego książka Latusa budzi podwójne zaciekawienie: jesteśmy "tam" i "tu" zarazem, co bardzo trudno znaleźć u felietonistów pism krajowych. (Michał Radgowski)