Sprzedałem swoje życie za 10 000 jenów rocznie #1

Smutna, ale i dająca do myślenia manga. O poczuciu beznadziei, o braku perspektyw, wyobcowaniu oraz rozpamiętywaniu przeszłości. O tym, że czasem człowiek nie ma już siły, żeby czekać na odmianę losu oraz, że ta odmiana może przyjść w najmniej oczekiwanym momencie.

Sugaru Miaki - autor przedstawionej historii serwuje coś na kształt prostego mechanizmu psychologicznego. Kusonoki wiedzie biedne życie, jego pasją są książki, które wypożycza (bądź kupuje) w bibliotece. Pierwsze sceny zapowiadają rzewny melodramat - oto, niegdyś przyjaciółka, jeszcze będąc dziećmi, oświadcza, że ożeni się z chłopakiem za lat naście (z charakterystycznym zaczerwieniem na twarzy i w tonie pół żarto-pół serio). Obietnica, za którą Kusonoki, biegnie na oślep i bez autorefleksji w dalszej części fabuły. Oddaje żywotność kosztem bierności oraz apatii do zastanej rzeczywistości. Trudno winić Kusonokiego za mierną pensję, ale robi wszystko, żeby być bohaterem markotnym. Zastygłym w miejscu i w przestrzeni. Jest wiecznie przygnębiony, jakby cierpiał na chorobę dwubiegunową, a jego strumień użalania się nad sobą powoduje, że przegrał z własną głową, z umysłem zamkniętym na zmiany. Nie próbuje wyjść z inicjatywą, wywołuje ciąg zatroskanej miny nie kombinując, jak poprawić byt. Oraz sprawić, żeby życie nabrało barw.

Lekarstwem na jego niedole ma być, według wtajemniczonych, umowa, w której oddajesz czas, zdrowie czy odcinek z życia na linii losu, w zamian otrzymasz pieniądze, których natarczywie potrzebuje zmizerowany protoplasta złamanych jednostek. Jedna z tych serii, co by było gdyby, gdybyś otrzymał propozycję odbudowy swojej majątkowości. Niestety w parze idzie dosyć lekkomyślne potraktowanie tematu, bo pieniądze odgrywają większą rolę niż ...