Śpiewaj, tańcuj i wesel się

Trzeci tom autobiografii "Śpiewaj, tańcz i wesel się" przenosi nas w świat dorosłej Mayi Angelou, która musi radzić sobie z przeciwnościami jakie spotyka na swojej drodze, ale także cieszyć się chwilami sukcesu oraz radości. Opowiada o problemach i radościach życia opisując swoje doświadczenia z pracy jako piosenkarki. Nie brakuje tu również opisów nieudanego małżeństwa, życia rodzinnego czy podróży po świecie oraz trudności związanych z samotnym macierzyństwem.

Maya w niezwykle barwny i poruszający sposób potrafi opowiedzieć o swoich doświadczeniach, uczuciach, dylematach czy refleksjach. Jej narracja jest pełna emocji, siły i mądrości, co sprawia, że nie tylko poznajemy historię jej życia, ale mamy okazję czerpać z niej inspirację i siłę do pokonywania problemów. Do tego dostajemy przejmujący opis tęsknoty za synem i rozłąki z nim, do którego była zmuszona aby zadbać o finanse oraz jego przyszłość. Przenikające ją poczucie winy i tęsknota za synem sprawiają, że czytelnik odczuwa głębokie współczucie i zrozumienie dla niej. Obserwujemy również jak zmienił się jej sposób patrzenia na wiele spraw, jak dojrzała.

Autobiografia Angelou to nie tylko zbiór wspomnień, ale także hołd dla życia, miłości, macierzyństwa i człowieczeństwa. Książka porusza ważne tematy jak samoakceptacja, walka z przeciwnościami losu czy droga do szczęścia. Jest to opowieść, która mimo trudności, pokazuje, że warto wierzyć w siebie i dążyć do spełnienia swoich marzeń.

"Śpie...

Nie popełniajcie tego samego błędu, który zrobiłam ją zaczynając przygodę z książkami autorki władnie od trzeciej części, jest to tak dobra, ciekawa i wciągająca autobiografia, lepiej czytać ją od początku. Angażuje czytelnika od pierwszych stron.
Przeczytamy w niej o pewnym plemiennych mitach, które ukształtowały postawę Angelou, spóźnionym i nieudanym małżeństwie oraz otwarciu drzwi do lepszego świata. Błyskotliwa, a co najważniejsze szczera w wyznania zaprasza nas do odkrycia prywatnego świata, a całość znakomicie dopełnia klimat muzyki lat 50 XX wieku. Mocną stroną jest obecność humoru sytuacyjnego, sławnych nazwisk, czy pewnych kulturowych smaczków związanych z objazdem po Europie.

Angelou wyróżnia się gadatliwością, jej gawędziarski styl sprawia, że łatwo się w tej prozie zatracić.
Jeśli już znajdziemy wspólny język to nie sposób będzie przejść nam obojętnie obok jej książek.
Tym samym po raz kolejny odkryłam, że autobiografia jako gatunek literacki zajmuje coraz ważniejsze miejsce w moim literackim świecie.